miror
Latin
Alternative forms
Etymology
From mīrus (“remarkable, astonishing”), from Proto-Italic *smeiros, from Proto-Indo-European *sméyros (“laughing, smiling”), from *smey- (“to laugh, to be glad”).[1]
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmiː.ror/, [ˈmiː.rɔr]
Verb
mīror (present infinitive mīrārī, perfect active mīrātus sum); first conjugation, deponent
- (transitive) I am astonished at, marvel at, admire, am amazed at, wonder at.
Inflection
Conjugation of miror (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | mīror | mīrāris, mīrāre | mīrātur | mīrāmur | mīrāminī | mīrantur |
imperfect | mīrābar | mīrābāris, mīrābāre | mīrābātur | mīrābāmur | mīrābāminī | mīrābantur | |
future | mīrābor | mīrāberis, mīrābere | mīrābitur | mīrābimur | mīrābiminī | mīrābuntur | |
perfect | mīrātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | mīrātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | mīrātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | mīrer | mīrēris, mīrēre | mīrētur | mīrēmur | mīrēminī | mīrentur |
imperfect | mīrārer | mīrārēris, mīrārēre | mīrārētur | mīrārēmur | mīrārēminī | mīrārentur | |
perfect | mīrātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | mīrātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | mīrāre | — | — | mīrāminī | — |
future | — | mīrātor | mīrātor | — | — | mīrantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | mīrārī, mīrārier1 | mīrātus esse | mīrātūrus esse | — | — | — | |
participles | mīrāns | mīrātus | mīrātūrus | — | — | mīrandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
mīrārī, mīrārier1 | mīrandī | mīrandō | mīrandum | mīrātum | mīrātū |
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested for this verb.
Synonyms
- (to be astonished at): astupeō, stupeō, obstupēscō, admīror
Derived terms
- admīror
- mīrābiliārius
- mīrābilis
- mīrābilitās
- mīrābiliter
- mīrābundus
- mīrācula
- mīrāculum
- mīrandus
- mīrāns
- mīrātiō
- mīrātor
- mīrātrīx
Descendants
- Aragonese: mirar
- Aromanian: njir, njirari
- Asturian: mirar
- Catalan: mirar
- Corsican: mirà
- English: mirate, miration
- Extremaduran: miral
- French: mirer
- Galician: mirar
- Italian: mirare
- Ladin: mirer
- Leonese: mirare
- Mirandese: mirar
- Occitan: mirar
- Old French: mirer
- Old Occitan: mirar
- Piedmontese: miré
- Portuguese: mirar
- Romanian: mira, mirare
- Sardinian: mirai, mirare
- Spanish: mirar
References
- miror in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- miror in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- miror in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- De Vaan, Michiel (2008), “mīrus”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, page 382
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.