mund
English
Etymology
From Old English mund, from Proto-Germanic *mundō (“hand, protection, security”).
Pronunciation
- IPA(key): /mʊnd/, /mʌnd/
Noun
mund (countable and uncountable, plural munds)
- (obsolete) A hand.
- (obsolete) Security, granted by a king or earl, the violation of which was punished by a fine (a mundbyrd).
- (obsolete) Protection; guardianship.
Derived terms
Albanian
Etymology 1
Probably from Proto-Indo-European *mendh (“to pay attention to, be vivacious”). Compare Old Norse munda (“aim, strive”), Gothic mundon (mundon, “look up”), Old High German muntar (“keen, eager”), Ancient Greek μανθάνω (manthánō, “learn”), Lithuanian mañdras (“alert, awake, smart, minxish”).
Pronunciation
- IPA(key): /mʊnd/
Related terms
Etymology 2
From Proto-Albanian *māK(e)nT-, from Proto-Indo-European *magʰ- (“can, to be able (to do)”). Cognate to Lithuanian mokė́ti (“to be able”), Gothic magan (magan, “to be able, have power”), Old Church Slavonic мошти (mošti, “to be able”). Alternatively from Proto-Indo-European *men(s)-dʰ(e)h₂ (“to learn”).
Pronunciation
- IPA(key): /mʊnd/
Inflection
participle (pjesorja) |
mundur | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund — present (përcjellorja — koha e tashme) |
duke mundur | ||||||
gerund — past (përcjellorja — koha e kryer) |
duke pasë mundur | ||||||
infinitive (paskajorja) |
për të mundur | ||||||
singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) | ||||||
1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) |
1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) | ||
indicative (mënyra dëftore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
present (koha e tashme) |
mund/mundi | mund/mundë | mund/mundë | mundim | mundni | mundin | |
imperfect (koha e pakryer) |
mundja/mundsha | mundje/mundshe | mundte | mundnim/mundshim | mundnit/mundshit | mundnin/mundshin | |
simple past (koha e kryer e thjeshtë) |
munda | munde | mundi | mundëm | mundët | mundën | |
perfect (koha e kryer) |
kam mundur | ke mundur | ka mundur | kemi mundur | keni mundur | kanë mundur | |
pluperfect (koha e kryer e tejshkuar) |
pata mundur | pate mundur | pati mundur | patëm mundur | patët mundur | patën mundur | |
future (koha e ardhme) |
do të mund | do të mundësh | do të mundë | do të mundim | do të mundni | do të mundin | |
future perfect (koha e ardhme e përparme) |
do të kem mundur | do të kesh mundur | do të ketë mundur | do të kemi mundur | do të keni mundur | do të kenë mundur | |
subjunctive (mënyra lidhore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
present (koha e tashme) |
të mund | të mundësh | të mundë | të mundim | të mundni | të mundin | |
past (koha e pakryer) |
të mundja/mundsha | të mundje/mundshe | të mundte | të mundnim/mundshim | të mundnit/mundshit | të mundnin/mundshin | |
perfect (koha e kryer) |
të kem mundur | të kesh mundur | të ketë mundur | të kemi mundur | të keni mundur | të kenë mundur | |
pluperfect (koha e kryer e tejshkuar) |
të kisha mundur | të kishe mundur | të kishte mundur | të kishim mundur | të kishit mundur | të kishin mundur | |
conditional (mënyra kushtore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
present (koha e tashme) |
do të mundja/mundsha | do të mundje/mundshe | do të mundte | do të mundnim/mundshim | do të mundnit/mundshit | do të mundnin/mundshin | |
perfect (koha e kryer) |
do të kisha mundur | do të kishe mundur | do të kishte mundur | do të kishim mundur | do të kishit mundur | do të kishin mundur | |
optative (mënyra dëshirore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
present (koha e tashme) |
mundsha | mundsh | mundtë | mundshim | mundshit | mundshin | |
perfect (koha e kryer) |
paça mundur | paç mundur | pastë mundur | paçim mundur | paçit mundur | paçin mundur | |
admirative (mënyra habitore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
present (koha e tashme) |
mundkam | mundke | mundka | mundkemi | mundkeni | mundkan | |
imperfect (koha e pakryer) |
mundkësha | mundkëshe | mundkësh | mundkëshim | mundkëshit | mundkëshin | |
perfect (koha e kryer) |
paskam mundur | paske mundur | paska mundur | paskemi mundur | paskeni mundur | paskan mundur | |
pluperfect (koha e kryer) |
paskësha mundur | paskëshe mundur | paskësh mundur | paskëshim mundur | paskëshit mundur | paskëshin mundur | |
imperative (mënyra urdhërore) |
— | ti | — | — | ju | — | |
mund | mundni |
Danish

Etymology
From Old Norse muðr, munnr, from Proto-Germanic *munþaz.
Pronunciation
- IPA(key): /mon/, [mɔnˀ]
Noun
mund c (singular definite munden, plural indefinite munde)
- mouth (the opening of an animal through which food is ingested)
Inflection
See also
mund on the Danish Wikipedia.Wikipedia da
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /mʏnt/
- Rhymes: -ʏnt
Etymology 1
From Old Norse mund, from Proto-Germanic *mundō.
Declension
Synonyms
- (hand): hönd
Derived terms
- morgunstund gefur gull í mund (“the early bird catches the worm”)
Etymology 2
Related to Old Norse munda (“to aim, to strive”), Old High German muntar (“keen, eager”).
Noun
mund f (genitive singular mundar, nominative plural mundir) or mund n (genitive singular munds, nominative plural mund)
- Used only in set phrases.
Declension
or
Derived terms
- í sömu mund/í sama mund (“at the same time”)
- um þær mundir (“in those days, around that time”)
Middle English
Etymology
From Old English mund, from Proto-Germanic *mundō.
Pronunciation
- IPA(key): /muːnd/, /mund/
Noun
mund (plural moundes or munden)
- Might, ability, or skill.
- Magnitude, greatness, utility, or usefulness.
- (rare) Protection, guarding, defence
- (rare) A hand, especially as a measurement.
- (rare) A band of warriors or fighters.
References
- “mǒund(e (n.(1))” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 2018-06-20.
Norwegian Bokmål
Etymology
From Old Norse muðr, munnr, from Proto-Germanic *munþaz.
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | mund | munder |
definite | munden | mundene |
Old French
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *munþaz.
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *mundō (“hand”). Further cognates see there.
Descendants
- Icelandic: mund
References
- mund in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press