okulvitro

Compound of okulo (“eye”) +‎ vitro (“glass”).

• IPA^(key): /okulˈvitro/
• Hyphenation: o‧kul‧vi‧tro
• Rhymes: -itro

okulvitro (uncountable, accusative okulvitron)

1. eyeglasses, spectacles, pair of glasses[1]
   • 1895, Odd Tangerud (translator), “Dimanĉ-trankvilo”, in La Montarino‎, translation of Haugtussa by Arne Garborg:

     Per okulvitro / maljuna patrin’ / legas en libro / ĉe l’ tablofin’ / pensante pri fina vojaĝo.

     With spectacles, an old mother read a book at the table’s edge, thinking about a last voyage.

2. (rare) a lens of a pair of eyeglasses
   • 1991, Sergio Pokrovskij (translator), “La postkuro”, in La majstro kaj Margarita‎, translation of Мастер и Маргарита by M. A. Bulgakov:

     Nun li fiksis sur la nazon evidente senutilan nazumon, en kiu unu okulvitro tute mankis, kaj la alia estis fendita.

     Now he attached on his nose an obviously useless pince-nez, in which one lens was completely missing, and the other was cracked.

3. monocle
   • 1897 August, D-ro Ebner (translator), “Promenado”, in Lingvo internacia, volume 2, number 8-9, page 123:

     Ĝi estas viro kun granda okulvitro, kiu tie sidis kaj nun ŝajnis serĉi ion en liaj poŝoj.

     It was a man with a big monocle, who sat there and now seemed to search for something in his pockets.

The first Esperanto dictionary, the 1894 Universala Vortaro, used plural okulvitroj for eyeglasses. The vicissitudes of usage have given the singular an identical meaning.

• okulvitroj pl
• nazumo