peacaigh

Irish

Etymology 1

From peaca (“sin”) +‎ -igh.

Verb

peacaigh (present analytic peacaíonn, future analytic peacóidh, verbal noun peacú, past participle peacaithe)

sin

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	peacaím	peacaíonn tú; peacaír^†	peacaíonn sé, sí	peacaímid; peacaíonn muid	peacaíonn sibh	peacaíonn siad; peacaíd^†	a pheacaíonn; a pheacaíos / a bpeacaíonn; a bpeacaíos	peacaítear
	past	pheacaigh mé; pheacaíos	pheacaigh tú; pheacaís	pheacaigh sé, sí	pheacaíomar; pheacaigh muid	pheacaigh sibh; pheacaíobhair	pheacaigh siad; pheacaíodar	a pheacaigh / ar pheacaigh*	peacaíodh
	past habitual	pheacaínn / bpeacaínn‡‡	pheacaíteá / bpeacaíteá‡‡	pheacaíodh sé, sí / bpeacaíodh sé, sí‡‡	pheacaímis; pheacaíodh muid / bpeacaímis‡‡; bpeacaíodh muid‡‡	pheacaíodh sibh / bpeacaíodh sibh‡‡	pheacaídís; pheacaíodh siad / bpeacaídís‡‡; bpeacaíodh siad‡‡	a pheacaíodh / a bpeacaíodh*	pheacaítí / bpeacaítí‡‡
	future	peacóidh mé; peacód; peacóchaidh mé^†	peacóidh tú; peacóir^†; peacóchaidh tú^†	peacóidh sé, sí; peacóchaidh sé, sí^†	peacóimid; peacóidh muid; peacóchaimid^†; peacóchaidh muid^†	peacóidh sibh; peacóchaidh sibh^†	peacóidh siad; peacóid^†; peacóchaidh siad^†	a pheacóidh; a pheacós; a pheacóchaidh^†; a pheacóchas^† / a bpeacóidh; a bpeacós; a bpeacóchaidh^†; a bpeacóchas^†	peacófar; peacóchar^†
conditional		pheacóinn; pheacóchainn^† / bpeacóinn‡‡; bpeacóchainn^†‡‡	pheacófá; pheacóchthá^† / bpeacófá‡‡; bpeacóchthá^†‡‡	pheacódh sé, sí; pheacóchadh sé, sí^† / bpeacódh sé, sí‡‡; bpeacóchadh sé, sí^†‡‡	pheacóimis; pheacódh muid; pheacóchaimis^†; pheacóchadh muid^† / bpeacóimis‡‡; bpeacódh muid‡‡; bpeacóchaimis^†‡‡; bpeacóchadh muid^†‡‡	pheacódh sibh; pheacóchadh sibh^† / bpeacódh sibh‡‡; bpeacóchadh sibh^†‡‡	pheacóidís; pheacódh siad; pheacóchadh siad^† / bpeacóidís‡‡; bpeacódh siad‡‡; bpeacóchadh siad^†‡‡	a pheacódh; a pheacóchadh^† / a bpeacódh; a bpeacóchadh^†	pheacófaí; pheacóchthaí^† / bpeacófaí‡‡; bpeacóchthaí^†‡‡
subjunctive	present	go bpeacaí mé; go bpeacaíod^†	go bpeacaí tú; go bpeacaír^†	go bpeacaí sé, sí	go bpeacaímid; go bpeacaí muid	go bpeacaí sibh	go bpeacaí siad; go bpeacaíd^†	—	go bpeacaítear
subjunctive	past	dá bpeacaínn	dá bpeacaíteá	dá bpeacaíodh sé, sí	dá bpeacaímis; dá bpeacaíodh muid	dá bpeacaíodh sibh	dá bpeacaídís; dá bpeacaíodh siad	—	dá bpeacaítí
imperative		peacaím	peacaigh	peacaíodh sé, sí	peacaímis	peacaígí; peacaídh^†	peacaídís	—	peacaítear
verbal noun		peacú
past participle		peacaithe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Related terms

peacach (“sinner”)
peacúil (“sinful”)

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Adjective

peacaigh

inflection of peacach:
1. vocative and genitive singular masculine
2. (archaic) dative singular feminine

Noun

peacaigh m

inflection of peacach:
1. vocative and genitive singular
2. nominative and dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
peacaigh	pheacaigh	bpeacaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.