praeduco

Latin

Etymology

From prae- (“before”) +‎ dūcō (“lead”).

Pronunciation

Verb

praedūcō (present infinitive praedūcere, perfect active praedūxī, supine praeductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. I lead, draw, interpose, make or put before or in front.

Inflection
   Conjugation of praeduco (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praedūcō praedūcis praedūcit praedūcimus praedūcitis praedūcunt
imperfect praedūcēbam praedūcēbās praedūcēbat praedūcēbāmus praedūcēbātis praedūcēbant
future praedūcam praedūcēs praedūcet praedūcēmus praedūcētis praedūcent
perfect praedūxī praedūxistī praedūxit praedūximus praedūxistis praedūxērunt, praedūxēre
pluperfect praedūxeram praedūxerās praedūxerat praedūxerāmus praedūxerātis praedūxerant
future perfect praedūxerō praedūxeris praedūxerit praedūxerimus praedūxeritis praedūxerint
passive present praedūcor praedūceris, praedūcere praedūcitur praedūcimur praedūciminī praedūcuntur
imperfect praedūcēbar praedūcēbāris, praedūcēbāre praedūcēbātur praedūcēbāmur praedūcēbāminī praedūcēbantur
future praedūcar praedūcēris, praedūcēre praedūcētur praedūcēmur praedūcēminī praedūcentur
perfect praeductus + present active indicative of sum
pluperfect praeductus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praedūcam praedūcās praedūcat praedūcāmus praedūcātis praedūcant
imperfect praedūcerem praedūcerēs praedūceret praedūcerēmus praedūcerētis praedūcerent
perfect praedūxerim praedūxerīs praedūxerit praedūxerimus praedūxeritis praedūxerint
pluperfect praedūxissem praedūxissēs praedūxisset praedūxissēmus praedūxissētis praedūxissent
passive present praedūcar praedūcāris, praedūcāre praedūcātur praedūcāmur praedūcāminī praedūcantur
imperfect praedūcerer praedūcerēris, praedūcerēre praedūcerētur praedūcerēmur praedūcerēminī praedūcerentur
perfect praeductus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praedūc, praedūce — — praedūcite —
future — praedūcitō praedūcitō — praedūcitōte praedūcuntō
passive present — praedūcere — — praedūciminī —
future — praedūcitor praedūcitor — — praedūcuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praedūcere praedūxisse praeductūrus esse praedūcī praeductus esse praeductum īrī
participles praedūcēns — praeductūrus — praeductus praedūcendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praedūcere praedūcendī praedūcendō praedūcendum praeductum praeductū

Derived terms
Related terms

References
  • praeduco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeduco in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeduco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.