rzygać

Polish

Etymology

From dialectal Proto-Slavic *rigati, from *rygati, from Proto-Indo-European *h₁rewg-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɨ.ɡat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

rzygać impf (perfective rzygnąć)

  1. (colloquial, intransitive) to vomit, to puke

Conjugation
Conjugation of rzygać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive rzygać
present tense 1st rzygam rzygamy
2nd rzygasz rzygacie
3rd rzyga rzygają
past tense 1st rzygałem rzygałam rzygaliśmy rzygałyśmy
2nd rzygałeś rzygałaś rzygaliście rzygałyście
3rd rzygał rzygała rzygało rzygali rzygały
future tense 1st będę rzygał1 będę rzygała1 będziemy rzygali1 będziemy rzygały1
2nd będziesz rzygał1 będziesz rzygała1 będziecie rzygali1 będziecie rzygały1
3rd będzie rzygał1 będzie rzygała1 będzie rzygało1 będą rzygali1 będą rzygały1
conditional 1st rzygałbym rzygałabym rzygalibyśmy rzygałybyśmy
2nd rzygałbyś rzygałabyś rzygalibyście rzygałybyście
3rd rzygałby rzygałaby rzygałoby rzygaliby rzygałyby
imperative 1st — rzygajmy
2nd rzygaj rzygajcie
3rd niech rzyga niech rzygają
active adjectival participle rzygający rzygająca rzygające rzygający rzygające
contemporary adverbial participle rzygając
impersonal past rzygano
verbal noun rzyganie
1 or: będę rzygać, będziesz rzygać etc.
Derived terms
  • (verbs) narzygać, obrzygać, porzygać się, wyrzygać, wyrzygiwać, zrzygać się, zarzygać
  • (nouns) rzygacz, rzygi, rzygowina

Further reading
  • rzygać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.