sæma
Icelandic
Etymology
From Old Norse sœma, from Proto-Germanic *sōmijaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsaiːma/
- Rhymes: -aiːma
Verb
sæma (weak verb, third-person singular past indicative sæmdi, supine sæmt)
Conjugation
sæma — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að sæma | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
sæmt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
sæmandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég sæmi | við sæmum | present (nútíð) |
ég sæmi | við sæmum |
| þú sæmir | þið sæmið | þú sæmir | þið sæmið | ||
| hann, hún, það sæmir | þeir, þær, þau sæma | hann, hún, það sæmi | þeir, þær, þau sæmi | ||
| past (þátíð) |
ég sæmdi | við sæmdum | past (þátíð) |
ég sæmdi | við sæmdum |
| þú sæmdir | þið sæmduð | þú sæmdir | þið sæmduð | ||
| hann, hún, það sæmdi | þeir, þær, þau sæmdu | hann, hún, það sæmdi | þeir, þær, þau sæmdu | ||
| imperative (boðháttur) |
sæm (þú) | sæmið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| sæmdu | sæmiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
sæmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
sæmdur | sæmd | sæmt | sæmdir | sæmdar | sæmd | |
| accusative (þolfall) |
sæmdan | sæmda | sæmt | sæmda | sæmdar | sæmd | |
| dative (þágufall) |
sæmdum | sæmdri | sæmdu | sæmdum | sæmdum | sæmdum | |
| genitive (eignarfall) |
sæmds | sæmdrar | sæmds | sæmdra | sæmdra | sæmdra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
sæmdi | sæmda | sæmda | sæmdu | sæmdu | sæmdu | |
| accusative (þolfall) |
sæmda | sæmdu | sæmda | sæmdu | sæmdu | sæmdu | |
| dative (þágufall) |
sæmda | sæmdu | sæmda | sæmdu | sæmdu | sæmdu | |
| genitive (eignarfall) |
sæmda | sæmdu | sæmda | sæmdu | sæmdu | sæmdu | |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.