sprzeciw

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈspʂɛ.t͡ɕif/

Noun

sprzeciw m inan

  1. objection, counterargument

Declension
declension of sprzeciw
singular plural
nominative sprzeciw sprzeciwy
genitive sprzeciwu sprzeciwów
dative sprzeciwowi sprzeciwom
accusative sprzeciw sprzeciwy
instrumental sprzeciwem sprzeciwami
locative sprzeciwie sprzeciwach
vocative sprzeciwie sprzeciwy
  • (verbs) sprzeciwiać się, sprzeciwic się (to oppose, to object), sprzeczać się (to argue)
  • (nouns) sprzeczka (argument), sprzeczność (contradiction)
  • (adverb) sprzecznie (contrary)
  • (adjective) sprzeczny (contradictory)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.