stía

See also: stia

Icelandic

Etymology

From Old Norse stía, stí, from Proto-Germanic *stiją.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstiːja/
    Rhymes: -iːja

Noun

stía f (genitive singular stíu, nominative plural stíur)

  1. sty, pen

Declension
declension of stía
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stía stían stíur stíurnar
accusative stíu stíuna stíur stíurnar
dative stíu stíunni stíum stíunum
genitive stíu stíunnar stía stíanna

Verb

stía (weak verb, third-person singular past indicative stíaði, supine stíað)

  1. (transitive, with dative) to pen, to keep in a sty
  2. (transitive, with dative) to separate, to keep apart

Conjugation
stía — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stía
supine
(sagnbót)		 stíað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stíandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stía við stíum present
(nútíð)		 ég stíi við stíum
þú stíar þið stíið þú stíir þið stíið
hann, hún, það stíar þeir, þær, þau stía hann, hún, það stíi þeir, þær, þau stíi
past
(þátíð)		 ég stíaði við stíuðum past
(þátíð)		 ég stíaði við stíuðum
þú stíaðir þið stíuðuð þú stíaðir þið stíuðuð
hann, hún, það stíaði þeir, þær, þau stíuðu hann, hún, það stíaði þeir, þær, þau stíuðu
imperative
(boðháttur)		 stía (þú) stíið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stíaðu stíiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stíast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stíast
supine
(sagnbót)		 stíast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stíandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stíast við stíumst present
(nútíð)		 ég stíist við stíumst
þú stíast þið stíist þú stíist þið stíist
hann, hún, það stíast þeir, þær, þau stíast hann, hún, það stíist þeir, þær, þau stíist
past
(þátíð)		 ég stíaðist við stíuðumst past
(þátíð)		 ég stíaðist við stíuðumst
þú stíaðist þið stíuðust þú stíaðist þið stíuðust
hann, hún, það stíaðist þeir, þær, þau stíuðust hann, hún, það stíaðist þeir, þær, þau stíuðust
imperative
(boðháttur)		 stíast (þú) stíist (þið)
Forms with appended personal pronoun
stíastu stíisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stíaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stíaður stíuð stíað stíaðir stíaðar stíuð
accusative
(þolfall)		 stíaðan stíaða stíað stíaða stíaðar stíuð
dative
(þágufall)		 stíuðum stíaðri stíuðu stíuðum stíuðum stíuðum
genitive
(eignarfall)		 stíaðs stíaðrar stíaðs stíaðra stíaðra stíaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stíaði stíaða stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
accusative
(þolfall)		 stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
dative
(þágufall)		 stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
genitive
(eignarfall)		 stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.