stranda
See also: Stranda
Icelandic
Etymology
From the noun strönd (“beach, shore”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstranta/
- Rhymes: -anta
Verb
stranda (weak verb, third-person singular past indicative strandaði, supine strandað)
- (intransitive) to run aground
Conjugation
stranda — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að stranda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
strandað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
strandandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stranda | við ströndum | present (nútíð) |
ég strandi | við ströndum |
| þú strandar | þið strandið | þú strandir | þið strandið | ||
| hann, hún, það strandar | þeir, þær, þau stranda | hann, hún, það strandi | þeir, þær, þau strandi | ||
| past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum | past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum |
| þú strandaðir | þið strönduðuð | þú strandaðir | þið strönduðuð | ||
| hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | ||
| imperative (boðháttur) |
stranda (þú) | strandið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| strandaðu | strandiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
strandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
strandaður | strönduð | strandað | strandaðir | strandaðar | strönduð | |
| accusative (þolfall) |
strandaðan | strandaða | strandað | strandaða | strandaðar | strönduð | |
| dative (þágufall) |
strönduðum | strandaðri | strönduðu | strönduðum | strönduðum | strönduðum | |
| genitive (eignarfall) |
strandaðs | strandaðrar | strandaðs | strandaðra | strandaðra | strandaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
strandaði | strandaða | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
| accusative (þolfall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
| dative (þágufall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
| genitive (eignarfall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
Norwegian Bokmål
Norwegian Nynorsk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.