terugbrengen

Dutch

Etymology

terug + brengen

Pronunciation

  • (file)

Verb

terugbrengen

  1. to bring back, return
  2. to reduce

Inflection

Inflection of terugbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive terugbrengen
past singular bracht terug
past participle teruggebracht
infinitive terugbrengen
gerund terugbrengen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breng terugbracht terugterugbrengterugbracht
2nd person sing. (jij) brengt terugbracht terugterugbrengtterugbracht
2nd person sing. (u) brengt terugbracht terugterugbrengtterugbracht
2nd person sing. (gij) brengt terugbracht terugterugbrengtterugbracht
3rd person singular brengt terugbracht terugterugbrengtterugbracht
plural brengen terugbrachten terugterugbrengenterugbrachten
subjunctive sing.1 brenge terugbrachte terugterugbrengeterugbrachte
subjunctive plur.1 brengen terugbrachten terugterugbrengenterugbrachten
imperative sing. breng terug
imperative plur.1 brengt terug
participles terugbrengendteruggebracht
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.