uitbranden

Dutch

Etymology

uit + branden

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitbranden

  1. to burn out

Inflection

Inflection of uitbranden (weak, separable)
infinitive uitbranden
past singular brandde uit
past participle uitgebrand
infinitive uitbranden
gerund uitbranden n
verbal noun
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular brand uitbrandde uituitbranduitbrandde
2nd person sing. (jij) brandt uitbrandde uituitbrandtuitbrandde
2nd person sing. (u) brandt uitbrandde uituitbrandtuitbrandde
2nd person sing. (gij) brandt uitbrandde uituitbrandtuitbrandde
3rd person singular brandt uitbrandde uituitbrandtuitbrandde
plural branden uitbrandden uituitbrandenuitbrandden
subjunctive sing.1 brande uitbrandde uituitbrandeuitbrandde
subjunctive plur.1 branden uitbrandden uituitbrandenuitbrandden
imperative sing. brand uit
imperative plur.1 brandt uit
participles uitbrandenduitgebrand
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.