uitscheiden
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈœy̯tˌsxɛi̯də(n)/
Audio (file)
Inflection
| Inflection of uitscheiden (weak with strong past participle, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitscheiden | ||||||||
| past singular | scheidde uit | ||||||||
| past participle | uitgescheiden | ||||||||
| infinitive | uitscheiden | ||||||||
| gerund | uitscheiden n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | scheid uit | scheidde uit | uitscheid | uitscheidde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | scheidt uit | scheidde uit | uitscheidt | uitscheidde | |||||
| 2nd person sing. (u) | scheidt uit | scheidde uit | uitscheidt | uitscheidde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | scheidt uit | scheidde uit | uitscheidt | uitscheidde | |||||
| 3rd person singular | scheidt uit | scheidde uit | uitscheidt | uitscheidde | |||||
| plural | scheiden uit | scheidden uit | uitscheiden | uitscheidden | |||||
| subjunctive sing.1 | scheide uit | scheidde uit | uitscheide | uitscheidde | |||||
| subjunctive plur.1 | scheiden uit | scheidden uit | uitscheiden | uitscheidden | |||||
| imperative sing. | scheid uit | ||||||||
| imperative plur.1 | scheidt uit | ||||||||
| participles | uitscheidend | uitgescheiden | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
| Inflection of uitscheiden (strong class 1, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitscheiden | ||||||||
| past singular | scheed uit | ||||||||
| past participle | uitgescheden | ||||||||
| infinitive | uitscheiden | ||||||||
| gerund | uitscheiden n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | scheid uit | scheed uit | uitscheid | uitscheed | |||||
| 2nd person sing. (jij) | scheidt uit | scheed uit | uitscheidt | uitscheed | |||||
| 2nd person sing. (u) | scheidt uit | scheed uit | uitscheidt | uitscheed | |||||
| 2nd person sing. (gij) | scheidt uit | scheedt uit | uitscheidt | uitscheedt | |||||
| 3rd person singular | scheidt uit | scheed uit | uitscheidt | uitscheed | |||||
| plural | scheiden uit | scheden uit | uitscheiden | uitscheden | |||||
| subjunctive sing.1 | scheide uit | schede uit | uitscheide | uitschede | |||||
| subjunctive plur.1 | scheiden uit | scheden uit | uitscheiden | uitscheden | |||||
| imperative sing. | scheid uit | ||||||||
| imperative plur.1 | scheidt uit | ||||||||
| participles | uitscheidend | uitgescheden | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Synonyms
- (cease): ophouden
- (secrete): afscheiden
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.