yfirgefa
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪːvɪrˌcɛːva/
Conjugation
yfirgefa — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að yfirgefa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
yfirgefið | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
yfirgefandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég yfirgef | við yfirgefum | present (nútíð) |
ég yfirgefi | við yfirgefum |
þú yfirgefur | þið yfirgefið | þú yfirgefir | þið yfirgefið | ||
hann, hún, það yfirgefur | þeir, þær, þau yfirgefa | hann, hún, það yfirgefi | þeir, þær, þau yfirgefi | ||
past (þátíð) |
ég yfirgaf | við yfirgáfum | past (þátíð) |
ég yfirgæfi | við yfirgæfum |
þú yfirgafst | þið yfirgáfuð | þú yfirgæfir | þið yfirgæfuð | ||
hann, hún, það yfirgaf | þeir, þær, þau yfirgáfu | hann, hún, það yfirgæfi | þeir, þær, þau yfirgæfu | ||
imperative (boðháttur) |
yfirgef (þú) | yfirgefið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
yfirgefðu | yfirgefiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
yfirgefast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að yfirgefast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
yfirgefist | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
yfirgefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég yfirgefst | við yfirgefumst | present (nútíð) |
ég yfirgefist | við yfirgefumst |
þú yfirgefst | þið yfirgefist | þú yfirgefist | þið yfirgefist | ||
hann, hún, það yfirgefst | þeir, þær, þau yfirgefast | hann, hún, það yfirgefist | þeir, þær, þau yfirgefist | ||
past (þátíð) |
ég yfirgafst | við yfirgáfumst | past (þátíð) |
ég yfirgæfist | við yfirgæfumst |
þú yfirgafst | þið yfirgáfust | þú yfirgæfist | þið yfirgæfust | ||
hann, hún, það yfirgafst | þeir, þær, þau yfirgáfust | hann, hún, það yfirgæfist | þeir, þær, þau yfirgæfust | ||
imperative (boðháttur) |
yfirgefst (þú) | yfirgefist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
yfirgefstu | yfirgefisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
yfirgefinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
yfirgefinn | yfirgefin | yfirgefið | yfirgefnir | yfirgefnar | yfirgefin | |
accusative (þolfall) |
yfirgefinn | yfirgefna | yfirgefið | yfirgefna | yfirgefnar | yfirgefin | |
dative (þágufall) |
yfirgefnum | yfirgefinni | yfirgefnu | yfirgefnum | yfirgefnum | yfirgefnum | |
genitive (eignarfall) |
yfirgefins | yfirgefinnar | yfirgefins | yfirgefinna | yfirgefinna | yfirgefinna | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
yfirgefni | yfirgefna | yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefnu | yfirgefnu | |
accusative (þolfall) |
yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefnu | yfirgefnu | |
dative (þágufall) |
yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefnu | yfirgefnu | |
genitive (eignarfall) |
yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefna | yfirgefnu | yfirgefnu | yfirgefnu |
Old Norse
Etymology
From yfir- + gefa.
Verb
yfirgefa (singular past indicative yfirgaf, plural past indicative yfirgáfu, past participle yfirgefinn)
Conjugation
Conjugation of yfirgefa — active (strong class 5)
infinitive | yfirgefa | |
---|---|---|
present participle | yfirgefandi | |
past participle | yfirgefinn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | yfirgef | yfirgaf |
2nd-person singular | yfirgefr | yfirgaft |
3rd-person singular | yfirgefr | yfirgaf |
1st-person plural | yfirgefum | yfirgáfum |
2nd-person plural | yfirgefið | yfirgáfuð |
3rd-person plural | yfirgefa | yfirgáfu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | yfirgefa | yfirgæfa |
2nd-person singular | yfirgefir | yfirgæfir |
3rd-person singular | yfirgefi | yfirgæfi |
1st-person plural | yfirgefim | yfirgæfim |
2nd-person plural | yfirgefið | yfirgæfið |
3rd-person plural | yfirgefi | yfirgæfi |
imperative | present | |
2nd-person singular | yfirgef | |
1st-person plural | yfirgefum | |
2nd-person plural | yfirgefið |
Conjugation of yfirgefa — mediopassive (strong class 5)
infinitive | yfirgefask | |
---|---|---|
present participle | yfirgefandisk | |
past participle | yfirgefizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | yfirgefumk | yfirgáfumk |
2nd-person singular | yfirgefsk | yfirgafzk |
3rd-person singular | yfirgefsk | yfirgafsk |
1st-person plural | yfirgefumsk | yfirgáfumsk |
2nd-person plural | yfirgefizk | yfirgáfuzk |
3rd-person plural | yfirgefask | yfirgáfusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | yfirgefumk | yfirgæfumk |
2nd-person singular | yfirgefisk | yfirgæfisk |
3rd-person singular | yfirgefisk | yfirgæfisk |
1st-person plural | yfirgefimsk | yfirgæfimsk |
2nd-person plural | yfirgefizk | yfirgæfizk |
3rd-person plural | yfirgefisk | yfirgæfisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | yfirgefsk | |
1st-person plural | yfirgefumsk | |
2nd-person plural | yfirgefizk |
Descendants
References
- yfirgefa in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.