zwijnen

Dutch

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzʋɛi̯.nə(n)/
  • Rhymes: -ɛi̯nən
  • Audio(file)

Etymology 1

From zwijn.

Verb

zwijnen

  1. (intransitive, Bargoens) to be lucky
    • 2016 April 18, Bart Hinke, "Makkelie redt middag en wellicht seizoen Ajax", NRC Handelsblad.
      Eredivisie Ajax zwijnt tegen Utrecht (2-2) met late penalty, mogelijk cruciaal in titelrace.
Inflection
Inflection of zwijnen (weak)
infinitive zwijnen
past singular zwijnde
past participle gezwijnd
infinitive zwijnen
gerund zwijnen n
present tense past tense
1st person singular zwijnzwijnde
2nd person sing. (jij) zwijntzwijnde
2nd person sing. (u) zwijntzwijnde
2nd person sing. (gij) zwijntzwijnde
3rd person singular zwijntzwijnde
plural zwijnenzwijnden
subjunctive sing.1 zwijnezwijnde
subjunctive plur.1 zwijnenzwijnden
imperative sing. zwijn
imperative plur.1 zwijnt
participles zwijnendgezwijnd
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Noun

zwijnen

  1. Plural form of zwijn
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.