δέσποινα
: Δέσποινα
Grec ancien
Étymologie
- Féminin de δεσπότης, despótês (« maître de maison »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | δέσποινα | αἱ | δέσποιναι | τὼ | δεσποίνα |
Vocatif | δέσποινα | δέσποιναι | δεσποίνα | |||
Accusatif | τὴν | δέσποιναν | τὰς | δεσποίνας | τὼ | δεσποίνα |
Génitif | τῆς | δεσποίνης | τῶν | δεσποινῶν | τοῖν | δεσποίναιν |
Datif | τῇ | δεσποίνῃ | ταῖς | δεσποίναις | τοῖν | δεσποίναιν |
δέσποινα, déspoina \ˈdes.po͜i.na\ féminin
- Maîtresse d’une maisonnée (qui souvent implique la possession d’esclaves).
Références
- Cet article utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en allemand, sous licence CC-BY-SA-3.0 : δέσποινα.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.