θηρευτικός
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | θηρευτικός | θηρευτική | θηρευτικόν | |||
| vocatif | θηρευτικέ | θηρευτική | θηρευτικόν | |||
| accusatif | θηρευτικόν | θηρευτικήν | θηρευτικόν | |||
| génitif | θηρευτικοῦ | θηρευτικῆς | θηρευτικοῦ | |||
| datif | θηρευτικῷ | θηρευτικῇ | θηρευτικῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | θηρευτικώ | θηρευτικά | θηρευτικώ | |||
| vocatif | θηρευτικώ | θηρευτικά | θηρευτικώ | |||
| accusatif | θηρευτικώ | θηρευτικά | θηρευτικώ | |||
| génitif | θηρευτικοῖν | θηρευτικαῖν | θηρευτικοῖν | |||
| datif | θηρευτικοῖν | θηρευτικαῖν | θηρευτικοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | θηρευτικοί | θηρευτικαί | θηρευτικά | |||
| vocatif | θηρευτικοί | θηρευτικαί | θηρευτικά | |||
| accusatif | θηρευτικούς | θηρευτικάς | θηρευτικά | |||
| génitif | θηρευτικῶν | θηρευτικῶν | θηρευτικῶν | |||
| datif | θηρευτικοῖς | θηρευτικαῖς | θηρευτικοῖς | |||
θηρευτικός, thêreutikós \Prononciation ?\
- Chasseur, de chasse.
- κύνες θηρευτικοί, chiens de chasse.
Références
- « θηρευτικός », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.