πρόκληση
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πρόκλησις, próklêsis (« challenge »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | πρόκληση | οι | προκλήσεις |
| Génitif | της | πρόκλησης προκλήσεως |
των | προκλήσεων |
| Accusatif | τη(ν) | πρόκληση | τις | προκλήσεις |
| Vocatif | πρόκληση | προκλήσεις | ||
πρόκληση, próklisi \Prononciation ?\ féminin
- Provocation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- προκαλώ (« provoquer, challenger »)
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πρόκληση)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.