τραχύς
Grec
Étymologie
- Du grec ancien τραχύς, trakhús (« rude »).
Adjectif
τραχύς, trachýs \Prononciation ?\
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | τραχύς | τραχεῖα | τραχύ | τραχεῖς | τραχεῖαι | τραχέα | τραχεῖ | τραχεῖ | τραχεῖ |
Vocatif | τραχύ | τραχεῖα | τραχύ | τραχεῖς | τραχεῖαι | τραχέα | τραχεῖ | τραχεῖ | τραχεῖ |
Accusatif | τραχύν | τραχεῖαν | τραχύ | τραχεῖς | τραχείας | τραχέα | τραχεῖ | τραχεῖ | τραχεῖ |
Génitif | τραχέος | τραχείας | τραχέος | τραχέων | τραχειῶν | τραχέων | τραχέοιν | τραχαῖν | τραχέοιν |
Datif | τραχεῖ | τραχείᾳ | τραχεῖ | τραχέσι(ν) | τραχείαις | τραχέσι(ν) | τραχέοιν | τραχαῖν | τραχέοιν |
τραχύς, trakhús \tra.ˈkʰys\
Dérivés
- βάτραχος, batracien
- τραχύδερμος, τραχυδέρμων, à la peau dure
- τραχύφωνος, voix dure, grave
- τραχύνω, rendre dur, raboteux
- τράχυσμα, τραχύτης, dureté
- τραχών, rude chemin, cailloutis
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.