aprinus
Latin
Étymologie
- De aper, apri (« sanglier ») avec le suffixe -inus.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | aprinus | aprină | aprinum | aprinī | aprinae | aprină |
Vocatif | aprine | aprină | aprinum | aprinī | aprinae | aprină |
Accusatif | aprinum | aprinăm | aprinum | aprinōs | aprinās | aprină |
Génitif | aprinī | aprinae | aprinī | aprinōrŭm | aprinārŭm | aprinōrŭm |
Datif | aprinō | aprinae | aprinō | aprinīs | aprinīs | aprinīs |
Ablatif | aprinō | aprinā | aprinō | aprinīs | aprinīs | aprinīs |
aprinus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « aprinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.