dibrennañ
Breton
Étymologie
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | dibrennañ |
Adoucissante | zibrennañ |
Durcissante | tibrennañ |
dibrennañ \diˈbrɛnːã\ intransitif-transitif (conjugaison), base verbale dibrenn-
- Déboutonner, défaire, ouvrir (un vêtement).
- Ouvrir (ce qui est fermé à clef).
- Skeiñ a reas ouzh an nor gant begoù he bizied hag he dibrennañ. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 55.)
- Elle frappa à la porte du bout des doigts et l’ouvrit.
- Skeiñ a reas ouzh an nor gant begoù he bizied hag he dibrennañ. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 55.)
Variantes
- dibrenniñ
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.