montriĝi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine montri (« montrer »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif montriĝismontriĝasmontriĝos
Participe actif montriĝinta(j,n) montriĝanta(j,n) montriĝonta(j,n)
Adverbe montriĝinte montriĝante montriĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent montriĝusmontriĝu montriĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

montriĝi \mon.ˈtɾi.dʒi\ intransitif mot-racine UV

  1. Se montrer.
    • (Antaŭparolo) fari en la fundamento de la lingvo unu fojon por ĉiam ĉiujn deziritajn ŝanĝojn, se tiaj ŝanĝoj montriĝos necesaj;
      faire en la fundamento de la langue une fois pour toujours tous les changements désirés, si de tels changements se montront nécesaires;

Dérivés

Académiques :

Voir aussi

  • vojmontrilo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.