troviĝi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine trovi (« trouver »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif troviĝistroviĝastroviĝos
Participe actif troviĝinta(j,n) troviĝanta(j,n) troviĝonta(j,n)
Adverbe troviĝinte troviĝante troviĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent troviĝustroviĝu troviĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

troviĝi \tro.ˈvi.d͡ʒi\ intransitif    composition de racines de l’Antaŭparolo

  1. Se trouver.
    • (Antaŭparolo) Sed la « Fundamento de Esperanto » devas troviĝi en la manoj de ĉiu bona esperantisto kiel konstanta gvida dokumento …
    • (Antaŭparolo) … la vortojn kaj regulojn oficialajn, kiuj devas troviĝi en ĉiuj lernoverkoj de Esperanto, …
    • (Antaŭparolo) La « Fundamento de Esperanto » devas troviĝi en la manoj de ĉiu esperantisto kiel konstanta kontrolilo…

Variantes orthographiques

  • si pas de ĝ possible par le clavier : trovigxi

Synonymes

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.