βασιλεύω

Ancient Greek

Alternative forms

βασιλέω (basiléō)

Etymology

From βασιλεύς (basileús, “king”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ba.si.lěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ba.siˈle.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βa.siˈle.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /va.siˈle.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /va.siˈle.vo/

Verb

βασιλεύω • (basileúō)

to be king, to rule, reign as king
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.203
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.616
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.47
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.52
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 6.425
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.285
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.2
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.401
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.59
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 1 Maccabees 1.16
- 380 BCE, Plato, The Republic 576D–E
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1284B.39
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 680E
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.106
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 19
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Sulla 12
1. (ἡ βασιλεύσουσα πόλις (hē basileúsousa pólis)) the imperial city, Rome
  - 250 CE – 350 CE, Athenaeus, Deipnosophistae 3.98C
2. to enjoy as absolute master
  - 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 21.60
3. (absolute) to live right royally
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.101D
  - New Testament, First Epistle to the Corinthians 4:8
4. (causal) to appoint as king
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Judges 9.6
  - 300 BCE – 200 BCE, 1 Samuel 8.22
  - 300 BCE – 200 BCE, 1 Samuel 12.1

Inflection

Present: βασιλεύω, βασιλεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βασιλεύω	βασιλεύεις	βασιλεύει	βασιλεύετον	βασιλεύετον	βασιλεύομεν	βασιλεύετε	βασιλεύουσῐ(ν)
	subjunctive	βασιλεύω	βασιλεύῃς	βασιλεύῃ	βασιλεύητον	βασιλεύητον	βασιλεύωμεν	βασιλεύητε	βασιλεύωσῐ(ν)
	optative	βασιλεύοιμῐ	βασιλεύοις	βασιλεύοι	βασιλεύοιτον	βασιλευοίτην	βασιλεύοιμεν	βασιλεύοιτε	βασιλεύοιεν
	imperative		βασίλευε	βασιλευέτω	βασιλεύετον	βασιλευέτων		βασιλεύετε	βασιλευόντων
middle/ passive	indicative	βασιλεύομαι	βασιλεύῃ, βασιλεύει	βασιλεύεται	βασιλεύεσθον	βασιλεύεσθον	βασιλευόμεθᾰ	βασιλεύεσθε	βασιλεύονται
	subjunctive	βασιλεύωμαι	βασιλεύῃ	βασιλεύηται	βασιλεύησθον	βασιλεύησθον	βασιλευώμεθᾰ	βασιλεύησθε	βασιλεύωνται
	optative	βασιλευοίμην	βασιλεύοιο	βασιλεύοιτο	βασιλεύοισθον	βασιλευοίσθην	βασιλευοίμεθᾰ	βασιλεύοισθε	βασιλεύοιντο
	imperative		βασιλεύου	βασιλευέσθω	βασιλεύεσθον	βασιλευέσθων		βασιλεύεσθε	βασιλευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βασιλεύειν				βασιλεύεσθαι
participle	m	βασιλεύων				βασιλευόμενος
	f	βασιλεύουσᾰ				βασιλευομένη
	n	βασιλεῦον				βασιλευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐβασίλευον, ἐβασιλευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβασίλευον	ἐβασίλευες	ἐβασίλευε(ν)	ἐβασιλεύετον	ἐβασιλευέτην	ἐβασιλεύομεν	ἐβασιλεύετε	ἐβασίλευον
middle/ passive	indicative	ἐβασιλευόμην	ἐβασιλεύου	ἐβασιλεύετο	ἐβασιλεύεσθον	ἐβασιλευέσθην	ἐβασιλευόμεθᾰ	ἐβασιλεύεσθε	ἐβασιλεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

βασιλεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
βασιλεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
βασιλεύω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
βασιλεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
βασιλεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
βασιλεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
βασιλεύω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G936 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

βασιλεύω • (vasilévo) (simple past βασίλεψα)

(monarchy) reign, rule
(astronomy) set, go down, wester (sun, stars, etc)

Conjugation

βασιλεύω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	βασιλεύω	βασίλευα	θα βασιλεύω	να βασιλεύω
2s	βασιλεύεις	βασίλευες	θα βασιλεύεις	να βασιλεύεις	βασίλευε
3s	βασιλεύει	βασίλευε	θα βασιλεύει	να βασιλεύει

1p	βασιλεύουμε, βασιλεύομε	βασιλεύαμε	θα βασιλεύουμε, βασιλεύομε	να βασιλεύουμε, βασιλεύομε
2p	βασιλεύετε	βασιλεύατε	θα βασιλεύετε	να βασιλεύετε	βασιλεύετε
3p	βασιλεύουν, βασιλεύουνε	βασίλευαν, βασιλεύαν, βασιλεύανε	θα βασιλεύουν, βασιλεύουνε	να βασιλεύουν, βασιλεύουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	βασιλέψω	βασίλεψα	θα βασιλέψω	να βασιλέψω
2s	βασιλέψεις	βασίλεψες	θα βασιλέψεις	να βασιλέψεις	βασίλεψε
3s	βασιλέψει	βασίλεψε	θα βασιλέψει	να βασιλέψει

1p	βασιλέψουμε, βασιλέψομε	βασιλέψαμε	θα βασιλέψουμε, βασιλέψομε	να βασιλέψουμε, βασιλέψομε
2p	βασιλέψετε	βασιλέψατε	θα βασιλέψετε	να βασιλέψετε	βασιλέψτε
3p	βασιλέψουν, βασιλέψουνε	βασίλεψαν, βασιλέψαν, βασιλέψανε	θα βασιλέψουν, βασιλέψουνε	να βασιλέψουν, βασιλέψουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω βασιλέψει	είχα βασιλέψει	θα έχω βασιλέψει	να έχω βασιλέψει
2s	έχεις βασιλέψει	είχες βασιλέψει	θα έχεις βασιλέψει	να έχεις βασιλέψει	έχε βασιλεμένο
3s	έχει βασιλέψει	είχε βασιλέψει	θα έχει βασιλέψει	να έχει βασιλέψει

1p	έχουμε βασιλέψει	είχαμε βασιλέψει	θα έχουμε βασιλέψει	να έχουμε βασιλέψει
2p	έχετε βασιλέψει	είχατε βασιλέψει	θα έχετε βασιλέψει	να έχετε βασιλέψει	έχετε βασιλεμένο
3p	έχουν βασιλέψει	είχαν βασιλέψει	θα έχουν βασιλέψει	να έχουν βασιλέψει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) βασιλεμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) βασιλεμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) βασιλεμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) βασιλεμένο

	Participle:	βασιλεύοντας	Non-finite ^‡	βασιλέψει	17, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Synonyms

(astronomy): δύω (dýo)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.