γνωρίζω

Ancient Greek

Etymology

From γνῶσις (gnôsis, “known”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation
 

Verb

γνωρίζω • (gnōrízō)

  1. make known (in passive: become known)
  2. learn, discover

Inflection
   Present: γνωρίζω, γνωρίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωρίζω γνωρίζεις γνωρίζει γνωρίζετον γνωρίζετον γνωρίζομεν γνωρίζετε γνωρίζουσῐ(ν)
subjunctive γνωρίζω γνωρίζῃς γνωρίζῃ γνωρίζητον γνωρίζητον γνωρίζωμεν γνωρίζητε γνωρίζωσῐ(ν)
optative γνωρίζοιμῐ γνωρίζοις γνωρίζοι γνωρίζοιτον γνωριζοίτην γνωρίζοιμεν γνωρίζοιτε γνωρίζοιεν
imperative   γνώριζε γνωριζέτω γνωρίζετον γνωριζέτων   γνωρίζετε γνωριζόντων
middle/
passive		 indicative γνωρίζομαι γνωρίζῃ,
γνωρίζει		 γνωρίζεται γνωρίζεσθον γνωρίζεσθον γνωριζόμεθᾰ γνωρίζεσθε γνωρίζονται
subjunctive γνωρίζωμαι γνωρίζῃ γνωρίζηται γνωρίζησθον γνωρίζησθον γνωριζώμεθᾰ γνωρίζησθε γνωρίζωνται
optative γνωριζοίμην γνωρίζοιο γνωρίζοιτο γνωρίζοισθον γνωριζοίσθην γνωριζοίμεθᾰ γνωρίζοισθε γνωρίζοιντο
imperative   γνωρίζου γνωριζέσθω γνωρίζεσθον γνωριζέσθων   γνωρίζεσθε γνωριζέσθων
active middle/passive
infinitive γνωρίζειν γνωρίζεσθαι
participle m γνωρίζων γνωριζόμενος
f γνωρίζουσᾰ γνωριζομένη
n γνωρῖζον γνωριζόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐγνώριζον, ἐγνωριζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώριζον ἐγνώριζες ἐγνώριζε(ν) ἐγνωρίζετον ἐγνωριζέτην ἐγνωρίζομεν ἐγνωρίζετε ἐγνώριζον
middle/
passive		 indicative ἐγνωριζόμην ἐγνωρίζου ἐγνωρίζετο ἐγνωρίζεσθον ἐγνωριζέσθην ἐγνωριζόμεθᾰ ἐγνωρίζεσθε ἐγνωρίζοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γνωριέω, γνωριέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωριέω γνωριέεις γνωριέει γνωριέετον γνωριέετον γνωριέομεν γνωριέετε γνωριέουσῐ(ν)
optative γνωριέοιμῐ γνωριέοις γνωριέοι γνωριέοιτον γνωριεοίτην γνωριέοιμεν γνωριέοιτε γνωριέοιεν
middle indicative γνωριέομαι γνωριέῃ,
γνωριέει		 γνωριέεται γνωριέεσθον γνωριέεσθον γνωριεόμεθᾰ γνωριέεσθε γνωριέονται
optative γνωριεοίμην γνωριέοιο γνωριέοιτο γνωριέοισθον γνωριεοίσθην γνωριεοίμεθᾰ γνωριέοισθε γνωριέοιντο
active middle
infinitive γνωριέειν γνωριέεσθαι
participle m γνωριέων γνωριεόμενος
f γνωριέουσᾰ γνωριεομένη
n γνωριέον γνωριεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: γνωριῶ, γνωριοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative γνωριῶ γνωριεῖς γνωριεῖ γνωριεῖτον γνωριεῖτον γνωριοῦμεν γνωριεῖτε γνωριοῦσῐ(ν)
optative γνωριοίην,
γνωριοῖμῐ		 γνωριοίης,
γνωριοῖς		 γνωριοίη,
γνωριοῖ		 γνωριοῖτον,
γνωριοίητον		 γνωριοίτην,
γνωριοιήτην		 γνωριοῖμεν,
γνωριοίημεν		 γνωριοῖτε,
γνωριοίητε		 γνωριοῖεν,
γνωριοίησᾰν
middle indicative γνωριοῦμαι γνωριῇ γνωριεῖται γνωριεῖσθον γνωριεῖσθον γνωριούμεθᾰ γνωριεῖσθε γνωριοῦνται
optative γνωριοίμην γνωριοῖο γνωριοῖτο γνωριοῖσθον γνωριοίσθην γνωριοίμεθᾰ γνωριοῖσθε γνωριοῖντο
active middle
infinitive γνωριεῖν γνωριεῖσθαι
participle m γνωριῶν γνωριούμενος
f γνωριοῦσᾰ γνωριουμένη
n γνωριοῦν γνωριούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐγνώρισᾰ, ἐγνωρισᾰ́μην, ἐγνωρίσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρισᾰ ἐγνώρισᾰς ἐγνώρισε(ν) ἐγνωρίσᾰτον ἐγνωρισᾰ́την ἐγνωρίσᾰμεν ἐγνωρίσᾰτε ἐγνώρισᾰν
subjunctive γνωρίσω γνωρίσῃς γνωρίσῃ γνωρίσητον γνωρίσητον γνωρίσωμεν γνωρίσητε γνωρίσωσῐ(ν)
optative γνωρίσαιμῐ γνωρίσειᾰς,
γνωρίσαις		 γνωρίσειε(ν),
γνωρίσαι		 γνωρίσαιτον γνωρισαίτην γνωρίσαιμεν γνωρίσαιτε γνωρίσειᾰν,
γνωρίσαιεν
imperative   γνώρισον γνωρισᾰ́τω γνωρίσᾰτον γνωρισᾰ́των   γνωρίσᾰτε γνωρισᾰ́ντων
middle indicative ἐγνωρισᾰ́μην ἐγνωρίσω ἐγνωρίσᾰτο ἐγνωρίσᾰσθον ἐγνωρισᾰ́σθην ἐγνωρισᾰ́μεθᾰ ἐγνωρίσᾰσθε ἐγνωρίσᾰντο
subjunctive γνωρίσωμαι γνωρίσῃ γνωρίσηται γνωρίσησθον γνωρίσησθον γνωρισώμεθᾰ γνωρίσησθε γνωρίσωνται
optative γνωρισαίμην γνωρίσαιο γνωρίσαιτο γνωρίσαισθον γνωρισαίσθην γνωρισαίμεθᾰ γνωρίσαισθε γνωρίσαιντο
imperative   γνώρισαι γνωρισᾰ́σθω γνωρίσᾰσθον γνωρισᾰ́σθων   γνωρίσᾰσθε γνωρισᾰ́σθων
passive indicative ἐγνωρίσθην ἐγνωρίσθης ἐγνωρίσθη ἐγνωρίσθητον ἐγνωρισθήτην ἐγνωρίσθημεν ἐγνωρίσθητε ἐγνωρίσθησᾰν
subjunctive γνωρισθῶ γνωρισθῇς γνωρισθῇ γνωρισθῆτον γνωρισθῆτον γνωρισθῶμεν γνωρισθῆτε γνωρισθῶσῐ(ν)
optative γνωρισθείην γνωρισθείης γνωρισθείη γνωρισθεῖτον,
γνωρισθείητον		 γνωρισθείτην,
γνωρισθειήτην		 γνωρισθεῖμεν,
γνωρισθείημεν		 γνωρισθεῖτε,
γνωρισθείητε		 γνωρισθεῖεν,
γνωρισθείησᾰν
imperative   γνωρίσθητῐ γνωρισθήτω γνωρίσθητον γνωρισθήτων   γνωρίσθητε γνωρισθέντων
active middle passive
infinitive γνωρῖσαι γνωρίσᾰσθαι γνωρισθῆναι
participle m γνωρίσᾱς γνωρισᾰ́μενος γνωρισθείς
f γνωρίσᾱσᾰ γνωρισᾰμένη γνωρισθεῖσᾰ
n γνωρῖσᾰν γνωρισᾰ́μενον γνωρισθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐγνώρικᾰ, ἐγνώρισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρικᾰ ἐγνώρικᾰς ἐγνώρικε(ν) ἐγνωρίκᾰτον ἐγνωρίκᾰτον ἐγνωρίκᾰμεν ἐγνωρίκᾰτε ἐγνωρίκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐγνωρίκω ἐγνωρίκῃς ἐγνωρίκῃ ἐγνωρίκητον ἐγνωρίκητον ἐγνωρίκωμεν ἐγνωρίκητε ἐγνωρίκωσῐ(ν)
optative ἐγνωρίκοιμῐ,
ἐγνωρικοίην		 ἐγνωρίκοις,
ἐγνωρικοίης		 ἐγνωρίκοι,
ἐγνωρικοίη		 ἐγνωρίκοιτον ἐγνωρικοίτην ἐγνωρίκοιμεν ἐγνωρίκοιτε ἐγνωρίκοιεν
imperative   ἐγνώρικε ἐγνωρικέτω ἐγνωρίκετον ἐγνωρικέτων   ἐγνωρίκετε ἐγνωρικόντων
middle/
passive		 indicative ἐγνώρισμαι ἐγνώρισαι ἐγνώρισται ἐγνώρισθον ἐγνώρισθον ἐγνωρίσμεθᾰ ἐγνώρισθε ἐγνωρίσᾰται
subjunctive ἐγνωρισμένος ὦ ἐγνωρισμένος ᾖς ἐγνωρισμένος ᾖ ἐγνωρισμένω ἦτον ἐγνωρισμένω ἦτον ἐγνωρισμένοι ὦμεν ἐγνωρισμένοι ἦτε ἐγνωρισμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐγνωρισμένος εἴην ἐγνωρισμένος εἴης ἐγνωρισμένος εἴη ἐγνωρισμένοι εἴητον/εἶτον ἐγνωρισμένω εἰήτην/εἴτην ἐγνωρισμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐγνωρισμένοι εἴητε/εἶτε ἐγνωρισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐγνώρισο ἐγνωρίσθω ἐγνώρισθον ἐγνωρίσθων   ἐγνώρισθε ἐγνωρίσθων
active middle/passive
infinitive ἐγνωρικέναι ἐγνωρῖσθαι
participle m ἐγνωρικώς ἐγνωρισμένος
f ἐγνωρικυῖᾰ ἐγνωρισμένη
n ἐγνωρικός ἐγνωρισμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
    Perfect: ἐγνώρικα, ἐγνώρισμαι
number singular dual plural
perfect first second third second third first second third
active indicative ἐγνώρικα ἐγνώρικας ἐγνώρικε ἐγνωρίκατον ἐγνωρίκατον ἐγνωρίκαμεν ἐγνωρίκατε ἐγνωρίκασι(ν)
subjunctive ἐγνωρικὼς ὦ/
ἐγνωρίκω		 ἐγνωρικὼς ᾖς/
ἐγνωρίκῃς		 ἐγνωρικὼς ᾖ/
ἐγνωρίκῃ		 ἐγνωρικότε ἦτον/
ἐγνωρίκητον		 ἐγνωρικότε ἦτον/
ἐγνωρίκητον		 ἐγνωρικότες ὦμεν/
ἐγνωρίκωμεν		 ἐγνωρικότες ἦτε/
ἐγνωρίκητε		 ἐγνωρικότες ὦσι(ν)/
ἐγνωρίκωσι(ν)
optative ἐγνωρικὼς εἴην/
ἐγνωρίκοιμι/
ἐγνωρικοίην		 ἐγνωρικὼς εἴης/
ἐγνωρίκοις/
ἐγνωρικοίης		 ἐγνωρικὼς εἴη/
ἐγνωρίκοι/
ἐγνωρικοίη		 ἐγνωρικότε εἴητον/
ἐγνωρικότε εἶτον/
ἐγνωρίκοιτον		 ἐγνωρικὀτε εἰήτην/
ἐγνωρικότε εἴτην/
ἐγνωρικοίτην		 ἐγνωρικότες εἴημεν/
ἐγνωρικότες εἶμεν/
ἐγνωρίκοιμεν		 ἐγνωρικότες εἴητε/
ἐγνωρικότες εἶτε/
ἐγνωρίκοιτε		 ἐγνωρικότες εἴησαν/
ἐγνωρικότε εἶεν/
ἐγνωρίκοιεν
imperative ἐγνωρικὼς ἴσθι ἐγνωρικὼς ἔστω ἐγνωρικότε ἔστον ἐγνωρικότε ἔστων ἐγνωρικότες ἔστε ἐγνωρικότες ὄντων
middle/

passive

 indicative ἐγνώρισμαι ἐγνώρισαι ἐγνώρισται ἐγνώρισθον ἐγνώρισθον ἐγνωρίσμεθα ἐγνώρισθε ἐγνωρισμένοι εἰσί
subjunctive ἐγνωρισμένος ὦ ἐγνωρισμένος ᾖς ἐγνωρισμένος ᾖ ἐγνωρισμένω ἦτον ἐγνωρισμένω ἦτον ἐγνωρισμένοι ὦμεν ἐγνωρισμένοι ἦτε ἐγνωρισμένοι ὦσι
optative ἐγνωρισμένος εἴην ἐγνωρισμένος εἴης ἐγνωρισμένος εἴη ἐγνωρισμένοι εἴητον/
ἐγνωρισμένοι εἶτον		 ἐγνωρισμένω εἰήτην/
ἐγνωρισμένω εἴτην		 ἐγνωρισμένοι εἴημεν/
ἐγνωρισμένοι εἶμεν		 ἐγνωρισμένοι εἴητε/
ἐγνωρισμένοι εἶτε		 ἐγνωρισμένοι εἴησαν/
ἐγνωρισμένοι εἶεν
imperative ἐγνώρισο ἐγνωρίσθω ἐγνώρισθον ἐγνωρίσθων ἐγνώρισθε ἐγνωρίσθων
active middle/passive
infinitive ἐγνωρικέναι {{{7}}}σθαι
participle ἐγνωρικώς, ἐγνωρικυῖα, ἐγνωρικός ἐγνωρισμένος, ἐγνωρισμένη, ἐγνωρισμένον

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek γνωρίζω.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɣnoˈɾi.zo/
  • Hyphenation: γνω‧ρί‧ζω

Verb

γνωρίζω • (gnorízo) (simple past γνώρισα, passive γνωρίζομαι)

  1. know (something), be aware, recognize
    • Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψι
      τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,
      σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι
      ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.
      Se gnorízo apó tin kópsi
      tou spathioú tin tromerí,
      se gnorízo apó tin ópsi
      pou me vía metráei tin ge.
      I do know you from the blade
      of the sword the fearsome,
      I do know you from the face
      which with haste gazes the land
      Dionysios Solomos, Hymn to Liberty (1823), 1st stanza
  2. know (someone); get to know, meet
  3. introduce, make acquaintance

Conjugation
γνωρίζω   γνωρίζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg γνωρίζω γνωρίσω γνωρίζομαι γνωριστώ
2 sg γνωρίζεις γνωρίσεις γνωρίζεσαι γνωριστείς
3 sg γνωρίζει γνωρίσει γνωρίζεται γνωριστεί
1 pl γνωρίζουμε, [‑ομε] γνωρίσουμε, [‑ομε] γνωριζόμαστε γνωριστούμε
2 pl γνωρίζετε γνωρίσετε γνωρίζεστε, γνωριζόσαστε γνωριστείτε
3 pl γνωρίζουν(ε) γνωρίσουν(ε) γνωρίζονται γνωριστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg γνώριζα γνώρισα γνωριζόμουν(α) γνωρίστηκα
2 sg γνώριζες γνώρισες γνωριζόσουν(α) γνωρίστηκες
3 sg γνώριζε γνώρισε γνωριζόταν(ε) γνωρίστηκε
1 pl γνωρίζαμε γνωρίσαμε γνωριζόμασταν, (‑όμαστε) γνωριστήκαμε
2 pl γνωρίζατε γνωρίσατε γνωριζόσασταν, (‑όσαστε) γνωριστήκατε
3 pl γνώριζαν, γνωρίζαν(ε) γνώρισαν, γνωρίσαν(ε) γνωρίζονταν, (γνωριζόντουσαν) γνωρίστηκαν, γνωριστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα γνωρίζω ➤ θα γνωρίσω ➤ θα γνωρίζομαι ➤ θα γνωριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα γνωρίζεις, … θα γνωρίσεις, … θα γνωρίζεσαι, … θα γνωριστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … γνωρίσει   έχω, έχεις, … γνωριστεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … γνωρίσει   είχα, είχες, … γνωριστεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … γνωρίσει   θα έχω, θα έχεις, … γνωριστεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg γνώριζε γνώρισε — γνωρίσου
2 pl γνωρίζετε γνωρίστε γνωρίζεστε γνωριστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ γνωρίζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας γνωρίσει ➤ —
Nonfinite form➤ γνωρίσει γνωριστεί
Notes    • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms
  • αναγνωρίζω (anagnorízo, “to recognise”)
  • παραγνωρίζω (paragnorízo, “overlook”)
  • πρωτογνωρίζω (protognorízo, “meet for the first time”)

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.