παρελθών

Ancient Greek

Etymology

Participle of the aorist πᾰρῆλθον of πᾰρέρχομαι. For the -ελ- stem see ἐλεύσομαι (eleúsomai).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rel.tʰɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.rɛlˈtʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.relˈθon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.relˈθon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.relˈθon/

Participle

πᾰρελθών • (parelthṓn)

aorist active participle of πᾰρέρχομαι (parérkhomai)

Inflection

First and third declension of πᾰρελθών; πᾰρελθοῦσᾰ; πᾰρελθόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρελθών parelthṓn	πᾰρελθοῦσᾰ parelthoûsa	πᾰρελθόν parelthón	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθόντες parelthóntes	πᾰρελθοῦσαι parelthoûsai	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Genitive	πᾰρελθόντος parelthóntos	πᾰρελθούσης parelthoúsēs	πᾰρελθόντος parelthóntos	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθούσαιν parelthoúsain	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθόντων parelthóntōn	πᾰρελθουσῶν parelthousôn	πᾰρελθόντων parelthóntōn
Dative	πᾰρελθόντῐ parelthónti	πᾰρελθούσῃ parelthoúsēi	πᾰρελθόντῐ parelthónti	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθούσαιν parelthoúsain	πᾰρελθόντοιν parelthóntoin	πᾰρελθοῦσῐ / πᾰρελθοῦσῐν parelthoûsi(n)	πᾰρελθούσαις parelthoúsais	πᾰρελθοῦσῐ / πᾰρελθοῦσῐν parelthoûsi(n)
Accusative	πᾰρελθόντᾰ parelthónta	πᾰρελθοῦσᾰν parelthoûsan	πᾰρελθόν parelthón	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθόντᾰς parelthóntas	πᾰρελθούσᾱς parelthoúsās	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Vocative	πᾰρελθών parelthṓn	πᾰρελθοῦσᾰ parelthoûsa	πᾰρελθόν parelthón	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθούσᾱ parelthoúsā	πᾰρελθόντε parelthónte	πᾰρελθόντες parelthóntes	πᾰρελθοῦσαι parelthoûsai	πᾰρελθόντᾰ parelthónta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πᾰρελθόντως parelthóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- by-gone idem, page 107.
- past idem, page 597.

Greek

Etymology

Ancient past participle of παρέρχομαι (parérchomai) as in Ancient Greek παρελθών. Functions mostly as an adjective, and in neuter, as a noun.

Pronunciation

IPA^(key): /parelˈθon/
Hyphenation: πα‧ρελ‧θών
Homophone: παρελθόν (parelthón)

Participle

παρελθών • (parelthón) m (feminine παρελθούσα, neuter παρελθόν)

(formal, Katharevousa) one who passed, past, last
Ο νέος νόμος ανακοινώθηκε την παρελθούσα εβδομάδα.
O néos nómos anakoinóthike tin parelthoúsa evdomáda.
The new law was announced last week.

παρελθόντων ετών ― parelthónton etón ― of previous years

Declension

declension of παρελθών

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παρελθών	παρελθούσα	παρελθόν	παρελθόντες	παρελθούσες	παρελθόντα
genitive	παρελθόντος	παρελθούσας / παρελθούσης	παρελθόντος	παρελθόντων	παρελθουσών	παρελθόντων
accusative	παρελθόντα	παρελθούσα	παρελθόν	παρελθόντες	παρελθούσες	παρελθόντα
vocative	παρελθών	παρελθούσα	παρελθόν	παρελθόντες	παρελθούσες	παρελθόντα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο παρελθών, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο παρελθών (o pio parelthón), etc.)

Antonyms

μέλλων (méllon, “future”)

Derived terms

παρελθόν n (parelthón, “past”) (as noun, and as participle)
παρελθοντικός (parelthontikós, “of the past”)
παρελθοντολογία f (parelthontología, “speaking of the past”) (negative sense)
παρελθοντολογώ (parelthontologó, “I speak of the past”) (negative sense)

Related terms

see: έρχομαι (érchomai, “I come”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.