πιστεύω

Ancient Greek

Etymology

From πίστις (pístis, “faith”)

Pronunciation
 

Verb

πιστεύω • (pisteúō)

  1. to have faith (in, upon, or with respect to, a person or thing), to credit
  2. to entrust (especially one’s spiritual well being to Christ)
  3. to believe, commit (to trust), put in trust with

Conjugation
   Present: πῐστεύω, πῐστεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐστεύω πῐστεύεις πῐστεύει πῐστεύετον πῐστεύετον πῐστεύομεν πῐστεύετε πῐστεύουσῐ(ν)
subjunctive πῐστεύω πῐστεύῃς πῐστεύῃ πῐστεύητον πῐστεύητον πῐστεύωμεν πῐστεύητε πῐστεύωσῐ(ν)
optative πῐστεύοιμῐ πῐστεύοις πῐστεύοι πῐστεύοιτον πῐστευοίτην πῐστεύοιμεν πῐστεύοιτε πῐστεύοιεν
imperative   πῐ́στευε πῐστευέτω πῐστεύετον πῐστευέτων   πῐστεύετε πῐστευόντων
middle/
passive		 indicative πῐστεύομαι πῐστεύῃ,
πῐστεύει		 πῐστεύεται πῐστεύεσθον πῐστεύεσθον πῐστευόμεθᾰ πῐστεύεσθε πῐστεύονται
subjunctive πῐστεύωμαι πῐστεύῃ πῐστεύηται πῐστεύησθον πῐστεύησθον πῐστευώμεθᾰ πῐστεύησθε πῐστεύωνται
optative πῐστευοίμην πῐστεύοιο πῐστεύοιτο πῐστεύοισθον πῐστευοίσθην πῐστευοίμεθᾰ πῐστεύοισθε πῐστεύοιντο
imperative   πῐστεύου πῐστευέσθω πῐστεύεσθον πῐστευέσθων   πῐστεύεσθε πῐστευέσθων
active middle/passive
infinitive πῐστεύειν πῐστεύεσθαι
participle m πῐστεύων πῐστευόμενος
f πῐστεύουσᾰ πῐστευομένη
n πῐστεῦον πῐστευόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπῐ́στευον, ἐπῐστευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐ́στευον ἐπῐ́στευες ἐπῐ́στευε(ν) ἐπῐστεύετον ἐπῐστευέτην ἐπῐστεύομεν ἐπῐστεύετε ἐπῐ́στευον
middle/
passive		 indicative ἐπῐστευόμην ἐπῐστεύου ἐπῐστεύετο ἐπῐστεύεσθον ἐπῐστευέσθην ἐπῐστευόμεθᾰ ἐπῐστεύεσθε ἐπῐστεύοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πῐστεύσω, πῐστεύσομαι, πῐστευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐστεύσω πῐστεύσεις πῐστεύσει πῐστεύσετον πῐστεύσετον πῐστεύσομεν πῐστεύσετε πῐστεύσουσῐ(ν)
optative πῐστεύσοιμῐ πῐστεύσοις πῐστεύσοι πῐστεύσοιτον πῐστευσοίτην πῐστεύσοιμεν πῐστεύσοιτε πῐστεύσοιεν
middle indicative πῐστεύσομαι πῐστεύσῃ,
πῐστεύσει		 πῐστεύσεται πῐστεύσεσθον πῐστεύσεσθον πῐστευσόμεθᾰ πῐστεύσεσθε πῐστεύσονται
optative πῐστευσοίμην πῐστεύσοιο πῐστεύσοιτο πῐστεύσοισθον πῐστευσοίσθην πῐστευσοίμεθᾰ πῐστεύσοισθε πῐστεύσοιντο
passive indicative πῐστευθήσομαι πῐστευθήσῃ πῐστευθήσεται πῐστευθήσεσθον πῐστευθήσεσθον πῐστευθησόμεθᾰ πῐστευθήσεσθε πῐστευθήσονται
optative πῐστευθησοίμην πῐστευθήσοιο πῐστευθήσοιτο πῐστευθήσοισθον πῐστευθησοίσθην πῐστευθησοίμεθᾰ πῐστευθήσοισθε πῐστευθήσοιντο
active middle passive
infinitive πῐστεύσειν πῐστεύσεσθαι πῐστευθήσεσθαι
participle m πῐστεύσων πῐστευσόμενος πῐστευθησόμενος
f πῐστεύσουσᾰ πῐστευσομένη πῐστευθησομένη
n πῐστεῦσον πῐστευσόμενον πῐστευθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπῐ́στευσᾰ, ἐπῐστευσᾰ́μην, ἐπῐστεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐ́στευσᾰ ἐπῐ́στευσᾰς ἐπῐ́στευσε(ν) ἐπῐστεύσᾰτον ἐπῐστευσᾰ́την ἐπῐστεύσᾰμεν ἐπῐστεύσᾰτε ἐπῐ́στευσᾰν
subjunctive πῐστεύσω πῐστεύσῃς πῐστεύσῃ πῐστεύσητον πῐστεύσητον πῐστεύσωμεν πῐστεύσητε πῐστεύσωσῐ(ν)
optative πῐστεύσαιμῐ πῐστεύσειᾰς,
πῐστεύσαις		 πῐστεύσειε(ν),
πῐστεύσαι		 πῐστεύσαιτον πῐστευσαίτην πῐστεύσαιμεν πῐστεύσαιτε πῐστεύσειᾰν,
πῐστεύσαιεν
imperative   πῐ́στευσον πῐστευσᾰ́τω πῐστεύσᾰτον πῐστευσᾰ́των   πῐστεύσᾰτε πῐστευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπῐστευσᾰ́μην ἐπῐστεύσω ἐπῐστεύσᾰτο ἐπῐστεύσᾰσθον ἐπῐστευσᾰ́σθην ἐπῐστευσᾰ́μεθᾰ ἐπῐστεύσᾰσθε ἐπῐστεύσᾰντο
subjunctive πῐστεύσωμαι πῐστεύσῃ πῐστεύσηται πῐστεύσησθον πῐστεύσησθον πῐστευσώμεθᾰ πῐστεύσησθε πῐστεύσωνται
optative πῐστευσαίμην πῐστεύσαιο πῐστεύσαιτο πῐστεύσαισθον πῐστευσαίσθην πῐστευσαίμεθᾰ πῐστεύσαισθε πῐστεύσαιντο
imperative   πῐ́στευσαι πῐστευσᾰ́σθω πῐστεύσᾰσθον πῐστευσᾰ́σθων   πῐστεύσᾰσθε πῐστευσᾰ́σθων
passive indicative ἐπῐστεύθην ἐπῐστεύθης ἐπῐστεύθη ἐπῐστεύθητον ἐπῐστευθήτην ἐπῐστεύθημεν ἐπῐστεύθητε ἐπῐστεύθησᾰν
subjunctive πῐστευθῶ πῐστευθῇς πῐστευθῇ πῐστευθῆτον πῐστευθῆτον πῐστευθῶμεν πῐστευθῆτε πῐστευθῶσῐ(ν)
optative πῐστευθείην πῐστευθείης πῐστευθείη πῐστευθεῖτον,
πῐστευθείητον		 πῐστευθείτην,
πῐστευθειήτην		 πῐστευθεῖμεν,
πῐστευθείημεν		 πῐστευθεῖτε,
πῐστευθείητε		 πῐστευθεῖεν,
πῐστευθείησᾰν
imperative   πῐστεύθητῐ πῐστευθήτω πῐστεύθητον πῐστευθήτων   πῐστεύθητε πῐστευθέντων
active middle passive
infinitive πῐστεῦσαι πῐστεύσᾰσθαι πῐστευθῆναι
participle m πῐστεύσᾱς πῐστευσᾰ́μενος πῐστευθείς
f πῐστεύσᾱσᾰ πῐστευσᾰμένη πῐστευθεῖσᾰ
n πῐστεῦσᾰν πῐστευσᾰ́μενον πῐστευθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πῐ́στευκᾰ, πῐ́στευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐ́στευκᾰ πῐ́στευκᾰς πῐ́στευκε(ν) πῐστεύκᾰτον πῐστεύκᾰτον πῐστεύκᾰμεν πῐστεύκᾰτε πῐστεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πῐστεύκω πῐστεύκῃς πῐστεύκῃ πῐστεύκητον πῐστεύκητον πῐστεύκωμεν πῐστεύκητε πῐστεύκωσῐ(ν)
optative πῐστεύκοιμῐ,
πῐστευκοίην		 πῐστεύκοις,
πῐστευκοίης		 πῐστεύκοι,
πῐστευκοίη		 πῐστεύκοιτον πῐστευκοίτην πῐστεύκοιμεν πῐστεύκοιτε πῐστεύκοιεν
imperative   πῐ́στευκε πῐστευκέτω πῐστεύκετον πῐστευκέτων   πῐστεύκετε πῐστευκόντων
middle/
passive		 indicative πῐ́στευμαι πῐ́στευσαι πῐ́στευται πῐ́στευσθον πῐ́στευσθον πῐστεύμεθᾰ πῐ́στευσθε πῐ́στευνται
subjunctive πῐστευμένος ὦ πῐστευμένος ᾖς πῐστευμένος ᾖ πῐστευμένω ἦτον πῐστευμένω ἦτον πῐστευμένοι ὦμεν πῐστευμένοι ἦτε πῐστευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πῐστευμένος εἴην πῐστευμένος εἴης πῐστευμένος εἴη πῐστευμένοι εἴητον/εἶτον πῐστευμένω εἰήτην/εἴτην πῐστευμένοι εἴημεν/εἶμεν πῐστευμένοι εἴητε/εἶτε πῐστευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πῐ́στευσο πῐστεύσθω πῐ́στευσθον πῐστεύσθων   πῐ́στευσθε πῐστεύσθων
active middle/passive
infinitive πῐστευκέναι πῐστεῦσθαι
participle m πῐστευκώς πῐστευμένος
f πῐστευκυῖᾰ πῐστευμένη
n πῐστευκός πῐστευμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπῐστεύκειν, ἐπῐστεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπῐστεύκειν,
ἐπῐστεύκη		 ἐπῐστεύκεις,
ἐπῐστεύκης		 ἐπῐστεύκει(ν) ἐπῐστεύκετον ἐπῐστευκέτην ἐπῐστεύκεμεν ἐπῐστεύκετε ἐπῐστεύκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐπῐστεύμην ἐπῐ́στευσο ἐπῐ́στευτο ἐπῐ́στευσθον ἐπῐστεύσθην ἐπῐστεύμεθᾰ ἐπῐ́στευσθε ἐπῐ́στευντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: πῐστεύκειν, πῐστεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πῐστεύκειν,
πῐστεύκη		 πῐστεύκεις,
πῐστεύκης		 πῐστεύκει(ν) πῐστεύκετον πῐστευκέτην πῐστεύκεμεν πῐστεύκετε πῐστεύκεσᾰν
middle/
passive		 indicative πῐστεύμην πῐ́στευσο πῐ́στευτο πῐ́στευσθον πῐστεύσθην πῐστεύμεθᾰ πῐ́στευσθε πῐ́στευντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek πιστεύω (pisteúō).

Verb

πιστεύω • (pistévo) (simple past πίστεψα, passive πιστεύεται)

  1. believe
  2. believe in

Conjugation
πιστεύω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  πιστεύω πίστευα θα πιστεύω να πιστεύω
2s  πιστεύεις πίστευες θα πιστεύεις να πιστεύεις πίστευε
3s  πιστεύει πίστευε θα πιστεύει να πιστεύει
1p  πιστεύουμε,  πιστεύομε πιστεύαμε θα πιστεύουμε,  πιστεύομε να πιστεύουμε,  πιστεύομε
2p  πιστεύετε πιστεύατε θα πιστεύετε να πιστεύετε πιστεύετε
3p  πιστεύουν,  πιστεύουνε πίστευαν,  πιστεύαν,  πιστεύανε θα πιστεύουν,  πιστεύουνε να πιστεύουν,  πιστεύουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  πιστέψω πίστεψα θα πιστέψω να πιστέψω
2s  πιστέψεις πίστεψες θα πιστέψεις να πιστέψεις πίστεψε
3s  πιστέψει πίστεψε θα πιστέψει να πιστέψει
1p  πιστέψουμε,  πιστέψομε πιστέψαμε θα πιστέψουμε,  πιστέψομε να πιστέψουμε,  πιστέψομε
2p  πιστέψετε πιστέψατε θα πιστέψετε να πιστέψετε πιστέψτε,  πιστεύτε
3p  πιστέψουν,  πιστέψουνε πίστεψαν,  πιστέψαν,  πιστέψανε θα πιστέψουν,  πιστέψουνε να πιστέψουν,  πιστέψουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω πιστέψει είχα πιστέψει θα έχω πιστέψει να έχω πιστέψει
2s  έχεις πιστέψει είχες πιστέψει θα έχεις πιστέψει να έχεις πιστέψει
3s  έχει πιστέψει είχε πιστέψει θα έχει πιστέψει να έχει πιστέψει
1p  έχουμε πιστέψει είχαμε πιστέψει θα έχουμε πιστέψει να έχουμε πιστέψει
2p  έχετε πιστέψει είχατε πιστέψει θα έχετε πιστέψει να έχετε πιστέψει
3p  έχουν πιστέψει είχαν πιστέψει θα έχουν πιστέψει να έχουν πιστέψει
Participle:   πιστεύοντας Non-finite ‡   πιστέψει 17, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

See also
  • θεωρώ (theoró, “to consider, to scrutinise”)
  • νομίζω (nomízo, “to think, to believe that”)

Noun

πιστεύω • (pistévo) n (indeclinable)

  1. belief
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.