πιστός

Ancient Greek

Etymology

From πιθ- (pith-) (zero-grade of the root of πείθω (peíthō, “to persuade; to trust”)) +‎ -τος (-tos, verbal adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pis.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pisˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pisˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pisˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pisˈtos/

Adjective

πῐστός • (pistós) m (feminine πῐστή, neuter πῐστόν); first/second declension

(passive) faithful, trusty
(active)
1. faithful, believing
2. obedient, loyal

Inflection

First and second declension of πῐστός; πῐστή; πῐστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῐστός pistós	πῐστή pistḗ	πῐστόν pistón	πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ	πῐστοί pistoí	πῐσταί pistaí	πῐστᾰ́ pistá
Genitive	πῐστοῦ pistoû	πῐστῆς pistês	πῐστοῦ pistoû	πῐστοῖν pistoîn	πῐσταῖν pistaîn	πῐστοῖν pistoîn	πῐστῶν pistôn	πῐστῶν pistôn	πῐστῶν pistôn
Dative	πῐστῷ pistôi	πῐστῇ pistêi	πῐστῷ pistôi	πῐστοῖν pistoîn	πῐσταῖν pistaîn	πῐστοῖν pistoîn	πῐστοῖς pistoîs	πῐσταῖς pistaîs	πῐστοῖς pistoîs
Accusative	πῐστόν pistón	πῐστήν pistḗn	πῐστόν pistón	πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ	πῐστούς pistoús	πῐστᾱ́ς pistā́s	πῐστᾰ́ pistá
Vocative	πῐστέ pisté	πῐστή pistḗ	πῐστόν pistón	πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ	πῐστοί pistoí	πῐσταί pistaí	πῐστᾰ́ pistá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῐστῶς pistôs			πῐστότερος pistóteros			πῐστότᾰτος pistótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

πιστός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πιστός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
πιστός in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
πιστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πιστός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
πιστός in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G4103 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
πιστός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- authentic idem, page 53.
- authoritative idem, page 53.
- believable idem, page 72.
- binding idem, page 79.
- certain idem, page 122.
- confident idem, page 158.
- constant idem, page 164.
- credible idem, page 183.
- crucial idem, page 187.
- doughty idem, page 248.
- faithful idem, page 303.
- fast idem, page 308.
- firm idem, page 322.
- loyal idem, page 503.
- reliable idem, page 690.
- rely on idem, page 692.
- safe idem, page 730.
- scrupulous idem, page 743.
- secure idem, page 747.
- stable idem, page 808.
- stanch idem, page 810.
- steadfast idem, page 814.
- sure idem, page 842.
- tried idem, page 895.
- trust idem, page 899.
- trusty idem, page 899.
- unfailing idem, page 917.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πιστός

Adjective

πιστός • (pistós) m (feminine πιστή, neuter πιστό)

faithful, true
ένας πιστός φίλος (a faithful friend)
perfect
ένα πιστό αντίγραφο (a perfect copy)

Declension

declension of πιστός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πιστός	πιστή	πιστό	πιστοί	πιστές	πιστά
genitive	πιστού	πιστής	πιστού	πιστών	πιστών	πιστών
accusative	πιστό	πιστή	πιστό	πιστούς	πιστές	πιστά
vocative	πιστέ	πιστή	πιστό	πιστοί	πιστές	πιστά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο πιστός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο πιστός (o pio pistós), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πιστότερος	πιστότερη	πιστότερο	πιστότεροι	πιστότερες	πιστότερα
genitive	πιστότερου	πιστότερης	πιστότερου	πιστότερων	πιστότερων	πιστότερων
accusative	πιστότερο	πιστότερη	πιστότερο	πιστότερους	πιστότερες	πιστότερα
vocative	πιστότερε	πιστότερη	πιστότερο	πιστότεροι	πιστότερες	πιστότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πιστότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πιστότατος	πιστότατη	πιστότατο	πιστότατοι	πιστότατες	πιστότατα
genitive	πιστότατου	πιστότατης	πιστότατου	πιστότατων	πιστότατων	πιστότατων
accusative	πιστότατο	πιστότατη	πιστότατο	πιστότατους	πιστότατες	πιστότατα
vocative	πιστότατε	πιστότατη	πιστότατο	πιστότατοι	πιστότατες	πιστότατα

Related terms

πίστη f (písti, “faith, creed”)
πιστεύω (pistévo, “to believe”)

Noun

πιστός • (pistós) m (plural πιστοί, feminine πιστή)

(religion) believer (usually in the plural)

Declension

declension of πιστός

	singular	plural
nominative	πιστός •	πιστοί •
genitive	πιστού •	πιστών •
accusative	πιστό •	πιστούς •
vocative	πιστέ •	πιστοί •

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.