συμφωνώ

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek συμφωνέω (sumphōnéō).

Verb

συμφωνώ • (symfonó) (simple past συμφώνησα, passive συμφωνούμαι)

agree, agree with
correspond, match
accord with, in harmony with, consistant with

Conjugation

συμφωνώ

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	συμφωνώ	συμφωνούσα	θα συμφωνώ	να συμφωνώ
2s	συμφωνείς	συμφωνούσες	θα συμφωνείς	να συμφωνείς	—
3s	συμφωνεί	συμφωνούσε	θα συμφωνεί	να συμφωνεί

1p	συμφωνούμε	συμφωνούσαμε	θα συμφωνούμε	να συμφωνούμε
2p	συμφωνείτε	συμφωνούσατε	θα συμφωνείτε	να συμφωνείτε	συμφωνείτε
3p	συμφωνούν, συμφωνούνε	συμφωνούσαν, συμφωνούσανε	θα συμφωνούν, θα συμφωνούνε	να συμφωνούν, να συμφωνούνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	συμφωνήσω	συμφώνησα	θα συμφωνήσω	να συμφωνήσω
2s	συμφωνήσεις	συμφώνησες	θα συμφωνήσεις	να συμφωνήσεις	συμφώνησε
3s	συμφωνήσει	συμφώνησε	θα συμφωνήσει	να συμφωνήσει

1p	συμφωνήσουμε, συμφωνήσομε	συμφωνήσαμε	θα συμφωνήσουμε, θα συμφωνήσομε	να συμφωνήσουμε, να συμφωνήσομε
2p	συμφωνήσετε	συμφωνήσατε	θα συμφωνήσετε	να συμφωνήσετε	συμφωνήστε, συμφωνήσετε
3p	συμφωνήσουν, συμφωνήσουνε	συμφώνησαν, συμφωνήσαν, συμφωνήσανε	θα συμφωνήσουν, θα συμφωνήσουνε	να συμφωνήσουν, να συμφωνήσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω συμφωνήσει	είχα συμφωνήσει	θα έχω συμφωνήσει	να έχω συμφωνήσει
2s	έχεις συμφωνήσει	είχες συμφωνήσει	θα έχεις συμφωνήσει	να έχεις συμφωνήσει
3s	έχει συμφωνήσει	είχε συμφωνήσει	θα έχει συμφωνήσει	να έχει συμφωνήσει

1p	έχουμε συμφωνήσει	είχαμε συμφωνήσει	θα έχουμε συμφωνήσει	να έχουμε συμφωνήσει
2p	έχετε συμφωνήσει	είχατε συμφωνήσει	θα έχετε συμφωνήσει	να έχετε συμφωνήσει
3p	έχουν συμφωνήσει	είχαν συμφωνήσει	θα έχουν συμφωνήσει	να έχουν συμφωνήσει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) συμφωνημένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) συμφωνημένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) συμφωνημένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) συμφωνημένο

	Participle:	συμφωνώντας	Non-finite ^‡	συμφωνήσει	73, ησ, 2B1d, 2Β1

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms. * Used with transitive senses

Antonyms

διαφωνώ (diafonó, “to disagree”)

Related terms

συμφωνία f (symfonía, “agreement, symphony”)
σύμφωνα (sýmfona, “accordingly, in accordance with”)
σύμφωνο (sýmfono, “consonant, pact, treaty”)
συμφωνικός (symfonikós, “symphonic”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.