زمین

زمین • (zamín)

1. earth
2. land
3. ground
4. soil

• زمی‎ (zami) (archaic, dialectal)

From earlier زمی‎ (zami), from Middle Persian zmyk' (zamīg, “earth”), from Proto-Iranian (compare Kurdish zevî, Avestan 𐬰𐬃‎ (zā̊)), from Proto-Indo-Iranian (compare Sanskrit क्ष (kṣa)), ultimately from Proto-Indo-European *dʰéǵʰōm (compare Russian земля́ (zemljá), Latvian zeme, Latin humus, Ancient Greek χθών (khthṓn)).

• (Classical Persian) IPA^(key): /zæˈmiːn/
• (Iranian Persian) IPA^(key): [zæˈmin]
• (Tehrani) IPA^(key): [zeˈmin]

زمین • (zamin) (plural زمین‌ها‎ (zamin-hâ))

1. earth
2. Earth
3. land
4. soil
5. ground
6. estate

• (land): سرزمین‎ (sarzamin)
• (soil): خاک‎ (xâk), سرزمین‎ (sarzamin)
• (estate): ملک‎ (melk)

• سرزمین‎ (sarzamin)
• زمین‌دار‎ (zamin-dâr)
• زمین خوردن‎ (zamin xordan)
• زمین زدن‎ (zamin zadan)

زمین • (Zamin)

1. Earth

• زمینی‎ (Zamini)

• (planets of the Solar System) سیاره‌های منظومه شمسی‎ (sayâre-hâ-ye manzume-šamsi); تیر‎ (tir), ناهید‎ (nâhid), زمین (zamin), مریخ‎ (merrix), مشتری‎ (moštari), زحل‎ (zohal), اورانوس‎ (urânus), نپتون‎ (neptun)

• MacKenzie, D. N. (1971), “zamīg”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 98

From Persian زمین‎ (zamin).

زمین • (zamīn) f (Hindi spelling ज़मीन)

1. earth
2. Earth
3. land
4. soil
5. floor
6. ground
7. foundation