पुत्र

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पुत्र (putrá).

Noun

पुत्र (putra) m (Urdu spelling پتر)

  1. (chiefly in compounds) a son, child

Synonyms


Sanskrit

Alternative scripts

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *putrás, from Proto-Indo-Iranian *putrás, from Proto-Indo-European *peh₂w- (few, little). Cognate with Avestan 𐬞𐬎𐬚𐬭𐬀 (puθra), Old Persian 𐎱𐎢𐏂 (puça, son), Ancient Greek παῖς (paîs, child, son), Latin puer (boy), Old English fēaw (whence English few).

Pronunciation

Noun

पुत्र (putrá) m

  1. a son, child
    Synonyms: सूनु (sūnú), जात (jātá)
  2. a species of small venomous animal
  3. (astrology) name of the fifth house

Declension

Masculine a-stem declension of पुत्र (putrá)
Singular Dual Plural
Nominative पुत्रः
putráḥ
पुत्रौ
putraú
पुत्राः / पुत्रासः¹
putrā́ḥ / putrā́saḥ¹
Vocative पुत्र
pútra
पुत्रौ
pútrau
पुत्राः / पुत्रासः¹
pútrāḥ / pútrāsaḥ¹
Accusative पुत्रम्
putrám
पुत्रौ
putraú
पुत्रान्
putrā́n
Instrumental पुत्रेण
putréṇa
पुत्राभ्याम्
putrā́bhyām
पुत्रैः / पुत्रेभिः¹
putraíḥ / putrébhiḥ¹
Dative पुत्राय
putrā́ya
पुत्राभ्याम्
putrā́bhyām
पुत्रेभ्यः
putrébhyaḥ
Ablative पुत्रात्
putrā́t
पुत्राभ्याम्
putrā́bhyām
पुत्रेभ्यः
putrébhyaḥ
Genitive पुत्रस्य
putrásya
पुत्रयोः
putráyoḥ
पुत्राणाम्
putrā́ṇām
Locative पुत्रे
putré
पुत्रयोः
putráyoḥ
पुत्रेषु
putréṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.