सूर
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-European *sóh₂wl̥ (“sun”), whence also सूर्य (sūrya) and स्वर् (svar). Cognate with Latin sol, Ancient Greek ἥλιος (hḗlios), Old English sol, Avestan 𐬵𐬎𐬎𐬀𐬭𐬆 (huuarə), Persian خور (xor).
Noun
सूर • (sū́ra) m
Declension
| Masculine a-stem declension of सूर | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | सूरः (sūraḥ) | ||
| Gen. sg. | सूरस्य (sūrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | सूरः (sūraḥ) | सूरौ (sūrau) | सूराः (sūrāḥ) |
| Vocative | सूर (sūra) | सूरौ (sūrau) | सूराः (sūrāḥ) |
| Accusative | सूरम् (sūram) | सूरौ (sūrau) | सूरान् (sūrān) |
| Instrumental | सूरेन (sūrena) | सूराभ्याम् (sūrābhyām) | सूरैः (sūraiḥ) |
| Dative | सूराय (sūrāya) | सूराभ्याम् (sūrābhyām) | सूरेभ्यः (sūrebhyaḥ) |
| Ablative | सूरात् (sūrāt) | सूराभ्याम् (sūrābhyām) | सूरेभ्यः (sūrebhyaḥ) |
| Genitive | सूरस्य (sūrasya) | सूरयोः (sūrayoḥ) | सूरानाम् (sūrānām) |
| Locative | सूरे (sūre) | सूरयोः (sūrayoḥ) | सूरेषु (sūreṣu) |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.