โบย

Thai

โบย • (booi) (abstract noun การโบย)

to beat (with a cane, stick, or the like) as punishment.
- 1914, ชิต บุรทัต, สามัคคีเภทคำฉันท์:
  พวก ราชมัล โดย พลโบยมิ ใช่เบา สุดหัตถะแห่ง เขา ขณะ หวด สิ พึง กลัว
  pûuak râat-chá-man dooi · pá-lá booi mí châi bao · sùt hàt-tà hɛ̀ng kǎo · kà-nà hùuat sì pʉng gluua
  And hardly and wildly those royal enforcers beat him using all their strength. Each strike, indeed, struck terror into the onlookers.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.