aç

See also: Appendix:Variations of "ac"

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): [ɑtʃ]

Etymology 1

From Ottoman Turkish آج‎ (ac, “hungry”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (ac, “hungry”), from Proto-Turkic *āç, *ạ̄č (“hunger”).

cognates

Cognate with Old Turkic 𐰀𐰲‎ (aç, “hungry”), Old Uyghur [script needed] (aç, “hungry”), Karakhanid [script needed] (āç, “hungry”), Azerbaijani ac (“hungry”), Bashkir ас (as, “hungry”), Chuvash выҫӑ (vyśă, “hunger, hungry”), Kazakh аш (aş, “hunger”), Khakas ас (as, “hunger, hungry”), Kipchak [Arabic needed] (aç, “hungry”), Kyrgyz ач (aç, “hungry”), Southern Altai ач (ač, “hunger”), Turkmen āç (“hungry”), Tuvan аш (aš, “hunger, hungry”), Uyghur ئاچ‎ (ach, “hungry”), Uzbek och (“hungry”), Yakut аас (aas, “hunger”).

Noun

aç (definite accusative açı, plural açlar)

  1. (archaic) hunger
    Acımdan ölüyorum. ― I am dying of hunger.
    (Literally of my hunger)
  2. hungry person
    Aç ne yemez tok ne demez.
    A hungry one will eat anything, while a sated one will complain.
    (A proverb)
Usage notes
  • The noun has two declension forms. One normal and one with /ç/→/c/.
Declension
Inflection
Nominative aç
Definite accusative açı
Singular Plural
Nominative aç açlar
Definite accusative açı açları
Dative aça açlara
Locative açta açlarda
Ablative açtan açlardan
Genitive açın açların
Inflection
Nominative aç
Definite accusative acı
Singular Plural
Nominative aç açlar
Definite accusative acı açları
Dative aca açlara
Locative açta açlarda
Ablative açtan açlardan
Genitive acın açların
Synonyms
  • acından ölmek

Adjective

aç (comparative daha aç, superlative en aç)

  1. hungry, unfed
    Aç ayı oynamaz. ― A hungry bear won't dance.
    (A proverb)
  2. greedy, covetous, insatiable
Declension
predicative forms of aç
present tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I am) acım aç mıyım? aç değilim aç değil miyim?
sen (you are) açsın aç mısın? aç değilsin aç değil misin?
o (he/she/it is) aç / açtır aç mı? aç değil aç değil mi?
biz (we are) acız aç mıyız? aç değiliz aç değil miyiz?
siz (you are) açsınız aç mısınız? aç değilsiniz aç değil misiniz?
onlar (they are) aç(lar) aç(lar) mı? aç değil(ler) aç değiller mi?
past tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) açtım aç mıydım? aç değildim aç değil miydim?
sen (you were) açtın aç mıydın? aç değildin aç değil miydin?
o (he/she/it was) açtı aç mıydı? aç değildi aç değil miydi?
biz (we were) açtık aç mıydık? aç değildik aç değil miydik?
siz (you were) açtınız aç mıydınız? aç değildiniz aç değil miydiniz?
onlar (they were) açtılar aç mıydılar? aç değildi(ler) / değillerdi aç değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) açmışım aç mıymışım? aç değilmişim aç değil miymişim?
sen (you were) açmışsın aç mıymışsın? aç değilmişsin aç değil miymişsin?
o (he/she/it was) açmış aç mıymış? aç değilmiş aç değil miymiş?
biz (we were) açmışız aç mıymışız? aç değilmişiz aç değil miymişiz?
siz (you were) açmışsınız aç mıymışsınız? aç değilmişsiniz aç değil miymişsiniz?
onlar (they were) açmışlar aç mıymışlar? aç değilmiş(ler) / değillermiş aç değil miymişler?
Antonyms

References

Verb

aç

  1. second-person singular imperative of açmak
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.