hengja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hengja, causative of hanga (“to hang (intransitive)”) (Icelandic hanga).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈheiɲca/
    Rhymes: -eiɲca

Verb

hengja (weak verb, third-person singular past indicative hengdi, supine hengt)

  1. (transitive, governs the accusative) to hang (something or someone)

Conjugation
hengja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hengja
supine
(sagnbót)		 hengt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hengjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hengi við hengjum present
(nútíð)		 ég hengi við hengjum
þú hengir þið hengið þú hengir þið hengið
hann, hún, það hengir þeir, þær, þau hengja hann, hún, það hengi þeir, þær, þau hengi
past
(þátíð)		 ég hengdi við hengdum past
(þátíð)		 ég hengdi við hengdum
þú hengdir þið hengduð þú hengdir þið hengduð
hann, hún, það hengdi þeir, þær, þau hengdu hann, hún, það hengdi þeir, þær, þau hengdu
imperative
(boðháttur)		 heng (þú) hengið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hengdu hengiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hengjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hengjast
supine
(sagnbót)		 hengst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hengjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hengist við hengjumst present
(nútíð)		 ég hengist við hengjumst
þú hengist þið hengist þú hengist þið hengist
hann, hún, það hengist þeir, þær, þau hengjast hann, hún, það hengist þeir, þær, þau hengist
past
(þátíð)		 ég hengdist við hengdumst past
(þátíð)		 ég hengdist við hengdumst
þú hengdist þið hengdust þú hengdist þið hengdust
hann, hún, það hengdist þeir, þær, þau hengdust hann, hún, það hengdist þeir, þær, þau hengdust
imperative
(boðháttur)		 hengst (þú) hengist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hengstu hengisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hengdur hengd hengt hengdir hengdar hengd
accusative
(þolfall)		 hengdan hengda hengt hengda hengdar hengd
dative
(þágufall)		 hengdum hengdri hengdu hengdum hengdum hengdum
genitive
(eignarfall)		 hengds hengdrar hengds hengdra hengdra hengdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hengdi hengda hengda hengdu hengdu hengdu
accusative
(þolfall)		 hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu
dative
(þágufall)		 hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu
genitive
(eignarfall)		 hengda hengdu hengda hengdu hengdu hengdu

Derived terms
  • henging

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse hengja. Akin to English hang.

Pronunciation
  • IPA(key): /²hɛnja/

Verb

hengja (present tense hengjer, past tense hengde, past participle hengt, present participle hengjande, imperative heng)

  1. (transitive) to hang
    Han hengjer biletet på veggen.
    He hangs the picture on the wall.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.