hrína
Icelandic
Etymology
From Old Norse hrína, from Proto-Germanic *hrīnaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥iːna/
- Rhymes: -iːna
Verb
hrína (strong verb, third-person singular past indicative hrein, third-person plural past indicative hrinu, supine hrinið)
Conjugation
hrína — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrína | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrinið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrínandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hrín | við hrínum | present (nútíð) |
ég hríni | við hrínum |
| þú hrín | þið hrínið | þú hrínir | þið hrínið | ||
| hann, hún, það hrín | þeir, þær, þau hrína | hann, hún, það hríni | þeir, þær, þau hríni | ||
| past (þátíð) |
ég hrein | við hrinum | past (þátíð) |
ég hrini | við hrinum |
| þú hreinst | þið hrinuð | þú hrinir | þið hrinuð | ||
| hann, hún, það hrein | þeir, þær, þau hrinu | hann, hún, það hrini | þeir, þær, þau hrinu | ||
| imperative (boðháttur) |
hrín (þú) | hrínið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hríndu | hríniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Synonyms
- (cry): gráta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.