mut
Albanian
Etymology
Either from Proto-Albanian *mukta, from Proto-Indo-European *(s)mewk- (“to release, let loose”) (compare Sanskrit मुक्त (muktá, “released”)) or from Proto-Albanian *mut, from Proto-Indo-European *meu (“wet; dirt; to wash”). Compare Armenian մութ (mutʿ, “dark”), Middle Low German modder (“mud”), English mud.
Pronunciation
- IPA(key): /mut/
Synonyms
- feçe (standard)
- kakë (less vulgar)
Aromanian
Alternative forms
Verb
mut (third-person singular present mutã, past participle mutatã)
Alternative forms
- mutu, amut, amutu
Catalan
Etymology
From Old Occitan, from Latin mūtus, of Proto-Indo-European origin.
Further reading
- “mut” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “mut” in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana.
- “mut” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “mut” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Chuukese
Dalmatian
Danish
Pronunciation
- IPA(key): /mut/, [mud̥]
Inflection
Inflection of mut | |||
---|---|---|---|
Positive | Comparative | Superlative | |
Common singular | mut | — | —2 |
Neuter singular | mut | — | —2 |
Plural | mutte | — | —2 |
Definite attributive1 | mutte | — | — |
1) When an adjective is applied predicatively to something definite, the corresponding "indefinite" form is used. 2) The "indefinite" superlatives may not be used attributively. |
Finnish
See also
French
Ingrian
Middle French
Alternative forms
Etymology
From Old French mu, mut, mui.
North Frisian
Etymology
From Old Frisian mōta. Cognates include Mooring North Frisian mötj and West Frisian moatte.
Occitan
Further reading
- Joan de Cantalausa (2006) Diccionari general occitan a partir dels parlars lengadocians, 2 edition, →ISBN, page 668.
Rohingya
Etymology
From Sanskrit মূত্র (mū́tra), from Proto-Indo-Iranian *múHtram, ultimately from Proto-Indo-European *muH-. Cognate with Assamese মূত (mut), Bengali মুত (mut).
Romanian
Pronunciation
- IPA(key): /mut/
Etymology 1
From Latin mūtus, of Proto-Indo-European origin.
Adjective
mut m or n (feminine singular mută, masculine plural muți, feminine and neuter plural mute)