popłoch

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *polxъ.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpɔ.pwɔx/

Noun

popłoch m inan

panic, scare
stampede
A plant of the genus Onopordum.

Declension

declension of popłoch

	singular	plural
nominative	popłoch	popłochy
genitive	popłochu	popłochów
dative	popłochowi	popłochom
accusative	popłoch	popłochy
instrumental	popłochem	popłochami
locative	popłochu	popłochach
vocative	popłochu	popłochy

Synonyms

(panic): panika

Related terms

(verb) płoszyć
(adjective) płochliwy

Further reading

popłoch in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN

popłoch in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.