stán

See also: stan, Stan, śtan, ştan, -stan, stan', and -стан

Irish

Etymology 1

From Old Irish stán (tin), from Proto-Celtic *stagnos.

Noun

stán m (genitive singular stáin, nominative plural stáin)

  1. tin
  2. tin vessel
Declension
Derived terms
  • bia stáin m (tinned food)
  • bileog stáin f (sheet of tin)
  • canna stáin m (tin can)
  • cling stáin f (tinny sound)
  • drol stáin m (handle of tin can)
  • earraí stáin m pl (tinware)
  • feadóg stáin f (tin whistle)
  • gabha stáin m (tinsmith)
  • scragall stáin m (tinfoil)
  • stánach (tin-bearing, stannic, adjective)
  • stánadóir m (tinner, tinsmith)
  • stánaigh (coat with tin; pack in tin(s), verb)
  • stáncheárta f (tinworks)
  • stánosclóir m (tin-opener)
  • stánphláta m (tin-plate)
  • stántáirgeach (tin-bearing, adjective)
  • stánúil, stánmhar (tinny; stannous, adjective)

Verb

stán (present analytic stánann, future analytic stánfaidh, verbal noun stánadh, past participle stánta)

  1. (intransitive) stare
Conjugation
Derived terms
  • stánaí m (starer, gazer; brazen person)

Verb

stán (present analytic stánann, future analytic stánfaidh, verbal noun stánadh, past participle stánta)

  1. (transitive) Alternative form of stánáil (beat, trounce; stuff)

Etymology 4

From Old Irish stánaid (stops, draws back, refrains from, desists from, verb).

Verb

stán (present analytic stánann, future analytic stánfaidh, verbal noun stánadh, past participle stánta)

  1. (intransitive) Alternative form of staon (stop, desist; abstain, forbear; draw back, flinch)

Further reading

  • "stán" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
  • stán” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
  • stánaid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.