wić

See also: wic and WIC

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /vʲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Homophone: widź

Etymology 1

From Proto-Slavic *viti.

Verb

wić impf

  1. (transitive) to plait
  2. (reflexive) to writhe, wriggle
Conjugation
Conjugation of wić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wić
present tense 1st wiję wijemy
2nd wijesz wijecie
3rd wije wiją
past tense 1st wiłem wiłam wiliśmy wiłyśmy
2nd wiłeś wiłaś wiliście wiłyście
3rd wił wiła wiło wili wiły
future tense 1st będę wił1 będę wiła1 będziemy wili1 będziemy wiły1
2nd będziesz wił1 będziesz wiła1 będziecie wili1 będziecie wiły1
3rd będzie wił1 będzie wiła1 będzie wiło1 będą wili1 będą wiły1
conditional 1st wiłbym wiłabym wilibyśmy wiłybyśmy
2nd wiłbyś wiłabyś wilibyście wiłybyście
3rd wiłby wiłaby wiłoby wiliby wiłyby
imperative 1st — wijmy
2nd wij wijcie
3rd niech wije niech wiją
active adjectival participle wijący wijąca wijące wijący wijące
passive adjectival participle wity wita wite wici wite
contemporary adverbial participle wijąc
impersonal past wito
verbal noun wicie
1 or: będę wić, będziesz wić etc.

Etymology 2

From Proto-Slavic *vitь.

Noun

wić f (diminutive witka)

  1. twig, osier
  2. (cytology) flagellum
Declension
declension of wić
singular plural
nominative wić wici
genitive wici wici
dative wici wiciom
accusative wić wici
instrumental wicią wiciami
locative wici wiciach
vocative wici wici

Further reading
  • wić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.