μέριμνα

Apparenté au latin memor, au sanscrit smárati, de l’indo-européen commun *(s)mer-[1] (« prendre soin, se souvenir de »).

μέριμνα, mérimna \Prononciation ?\ féminin

1. Soin, solicitude.
   • ὅν τε θαμιναὶ ἐπιστρωφῶσι μέριμναι — (h.Merc.44)

2. Anxiété, inquiétude, souci.

• μερίμναμα
• μεριμνάω (se soucier de, s'inquiéter)
• μερίμνημα (anxiété)
• μεριμνητής
• μεριμνητικός (anxieux)
• μεριμνοφροντιστής
• μεριμνοποιέω (causer du souci)
• μεριμνοποιός
• μεριμνοτόκος

• μέρμερος (anxieux)
  • μερμηρίζω (être anxieux)
• μερμαίρω
• μέρμηρᾰ
• μάρτυς, μάρτυρος (témoin)
• μείρομαι
  • μοῖρα (part)
  • μόρος (destin)
• εἱμαρμένη
• μέρος (part, lot)
  • μερίζω (partager)
• μερίς
• ἄμμορος
• ἠμορίς
• μόριον
• ἁμαρτάνω (manquer)

• « μέριμνα », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage