μονόφθογγος

Grec ancien

Étymologie
De μόνος (« seul, unique, solitaire ») et φθόγγος (« son »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἡ μονόφθογγος αἱ μονόφθογγοι τὼ μονοφθόγγω
Vocatif μονόφθογγε μονόφθογγοι μονοφθόγγω
Accusatif τὴν μονόφθογγoν τὰς μονοφθόγγους τὼ μονοφθόγγω
Génitif τῆς μονοφθόγγου τῶν μονοφθόγγων τοῖν μονοφθόγγοιν
Datif τῇ μονοφθόγγῳ ταῖς μονοφθόγγοις τοῖν μονοφθόγγοιν

μονόφθογγος, monóphthoggos \mo.ˈno.pʰtʰoŋ.ɡos\ féminin

  1. (Grammaire) Monophtongue.

Antonymes

Dérivés dans d’autres langues

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif μονόφθογγος μονόφθογγος μονόφθογγον μονόφθογγοι μονόφθογγοι μονόφθογγα μονοφθόγγω μονοφθόγγω μονοφθόγγω
Vocatif μονόφθογγε μονόφθογγε μονόφθογγον μονόφθογγοι μονόφθογγοι μονόφθογγα μονοφθόγγω μονοφθόγγω μονοφθόγγω
Accusatif μονόφθογγον μονόφθογγον μονόφθογγον μονοφθόγγους μονοφθόγγους μονόφθογγα μονοφθόγγω μονοφθόγγω μονοφθόγγω
Génitif μονοφθόγγου μονοφθόγγου μονοφθόγγου μονοφθόγγων μονοφθόγγων μονοφθόγγων μονοφθόγγοιν μονοφθόγγοιν μονοφθόγγοιν
Datif μονοφθόγγῳ μονοφθόγγῳ μονοφθόγγῳ μονοφθόγγοις μονοφθόγγοις μονοφθόγγοις μονοφθόγγοιν μονοφθόγγοιν μονοφθόγγοιν

μονόφθογγος, monóphthoggos \mo.ˈno.pʰtʰoŋ.ɡos\

  1. Qui n’a qu’un son simple.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.