πυρετός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | πυρετός | οι | πυρετοί |
| Génitif | του | πυρετού | των | πυρετών |
| Accusatif | το(ν) | πυρετό | τους | πυρετούς |
| Vocatif | πυρετέ | πυρετοί | ||
πυρετός (piretós) \pi.ɾɛ.ˈtɔs\ masculin
Grec ancien
Étymologie
- De πῦρ, pûr (« feu »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | πυρετός | οἱ | πυρετοί | τὼ | πυρετώ |
| Vocatif | πυρετέ | πυρετοί | πυρετώ | |||
| Accusatif | τὸν | πυρετόν | τοὺς | πυρετούς | τὼ | πυρετώ |
| Génitif | τοῦ | πυρετοῦ | τῶν | πυρετῶν | τοῖν | πυρετοῖν |
| Datif | τῷ | πυρετῷ | τοῖς | πυρετοῖς | τοῖν | πυρετοῖν |
πυρετός, puretós \py.re.ˈtos\ masculin
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.