berlina
Français
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe berliner | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on se berlina | ||
berlina \bɛʁ.li.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de berliner.
Espéranto
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | berlina \ber.'li.na\ |
berlinaj \ber.'li.naj\ |
Accusatif | berlinan \ber.'li.nan\ |
berlinajn \ber.'li.najn\ |
berlina \ber.ˈli.na\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « berlina [Prononciation ?] »
Tchèque
Étymologie
- Du français berline.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | berlina | berliny |
Vocatif | berlino | berliny |
Accusatif | berlinu | berliny |
Génitif | berliny | berlin |
Locatif | berlině | berlinách |
Datif | berlině | berlinám |
Instrumental | berlinou | berlinami |
berlina \Prononciation ?\ féminin
Hyperonymes
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.