cantilena
Italien
Étymologie
- Du latin cantilena.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
cantilena \Prononciation ?\ |
cantilene \Prononciation ?\ |
cantilena \Prononciation ?\ féminin
Latin
Étymologie
- De cantilo (« chantonner, fredonner »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | cantilenă | cantilenae |
Vocatif | cantilenă | cantilenae |
Accusatif | cantilenăm | cantilenās |
Génitif | cantilenae | cantilenārŭm |
Datif | cantilenae | cantilenīs |
Ablatif | cantilenā | cantilenīs |
cantilena \Prononciation ?\ féminin
Références
- « cantilena », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.