senkuraĝigi

Voir aussi : senkuraĝiĝi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine kuraĝa (« courageux »), de l’affixe sen (« sans »), du suffixe -ig- (« rendre, amener à ») et de la terminaison -i (« verbe ») .ĥ

Verbe

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	senkuraĝigis	senkuraĝigas	senkuraĝigos
Participe actif	senkuraĝiginta(j,n)	senkuraĝiganta(j,n)	senkuraĝigonta(j,n)
Participe passif	senkuraĝigita(j,n)	senkuraĝigata(j,n)	senkuraĝigota(j,n)
Adverbe actif	senkuraĝiginte	senkuraĝigante	senkuraĝigonte
Adverbe passif	senkuraĝigite	senkuraĝigate	senkuraĝigote
Mode	Conditionnel	Subj. / Impér.	Infinitif
Présent	senkuraĝigus	senkuraĝigu	senkuraĝigi
voir le modèle “eo-conj”

senkuraĝigi \sen.ku.ra.ˈd͡ʒi.ɡi\ transitif mot-dérivé UV

Décourager, abattre.

Variantes orthographiques

si pas de ĝ possible par le clavier : senkuragxigi

Apparentés étymologiques

Académiques:

kuraĝa ^UV ^{PIVE, RV} : courageux, courageuse
kuraĝe ( composition de racines de l’ekzercaro §39) : courageusement

Autres:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.