sidiĝi

Voir aussi : sidigi

Espéranto

Étymologie

De sidi (« être assis ») et -iĝ- (« devenir »).

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif sidiĝissidiĝassidiĝos
Participe actif sidiĝinta(j,n) sidiĝanta(j,n) sidiĝonta(j,n)
Adverbe sidiĝinte sidiĝante sidiĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent sidiĝussidiĝu sidiĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

sidiĝi \si.ˈdi.ʤi\ intransitif

  1. S’asseoir.
    • Ĉu mi povas sidiĝi ĉi tie?
    Puis-je m’asseoir ici ?
    • Sidiĝu, mi tuj rakontos al vi la aferon.  (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)
    Asseyez-vous, je vais vous raconter la chose.

Synonymes

Prononciation

  • Brésil : écouter « sidiĝi »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.