διαλύω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ λύω (lúō).

Pronunciation
 

Verb

δῐᾰλῡ́ω • (dialū́ō)

  1. to loose one from another, to part asunder, undo, dissolve

Conjugation
   Present: δῐᾰλῡ́ω, δῐᾰλῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰλῡ́ω δῐᾰλῡ́εις δῐᾰλῡ́ει δῐᾰλῡ́ετον δῐᾰλῡ́ετον δῐᾰλῡ́ομεν δῐᾰλῡ́ετε δῐᾰλῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰλῡ́ω δῐᾰλῡ́ῃς δῐᾰλῡ́ῃ δῐᾰλῡ́ητον δῐᾰλῡ́ητον δῐᾰλῡ́ωμεν δῐᾰλῡ́ητε δῐᾰλῡ́ωσῐ(ν)
optative δῐᾰλῡ́οιμῐ δῐᾰλῡ́οις δῐᾰλῡ́οι δῐᾰλῡ́οιτον δῐᾰλῡοίτην δῐᾰλῡ́οιμεν δῐᾰλῡ́οιτε δῐᾰλῡ́οιεν
imperative   δῐᾰ́λῡε δῐᾰλῡέτω δῐᾰλῡ́ετον δῐᾰλῡέτων   δῐᾰλῡ́ετε δῐᾰλῡόντων
middle/
passive		 indicative δῐᾰλῡ́ομαι δῐᾰλῡ́ῃ,
δῐᾰλῡ́ει		 δῐᾰλῡ́εται δῐᾰλῡ́εσθον δῐᾰλῡ́εσθον δῐᾰλῡόμεθᾰ δῐᾰλῡ́εσθε δῐᾰλῡ́ονται
subjunctive δῐᾰλῡ́ωμαι δῐᾰλῡ́ῃ δῐᾰλῡ́ηται δῐᾰλῡ́ησθον δῐᾰλῡ́ησθον δῐᾰλῡώμεθᾰ δῐᾰλῡ́ησθε δῐᾰλῡ́ωνται
optative δῐᾰλῡοίμην δῐᾰλῡ́οιο δῐᾰλῡ́οιτο δῐᾰλῡ́οισθον δῐᾰλῡοίσθην δῐᾰλῡοίμεθᾰ δῐᾰλῡ́οισθε δῐᾰλῡ́οιντο
imperative   δῐᾰλῡ́ου δῐᾰλῡέσθω δῐᾰλῡ́εσθον δῐᾰλῡέσθων   δῐᾰλῡ́εσθε δῐᾰλῡέσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰλῡ́ειν δῐᾰλῡ́εσθαι
participle m δῐᾰλῡ́ων δῐᾰλῡόμενος
f δῐᾰλῡ́ουσᾰ δῐᾰλῡομένη
n δῐᾰλῦον δῐᾰλῡόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐέλῡον, δῐελῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐέλῡον δῐέλῡες δῐέλῡε(ν) δῐελῡ́ετον δῐελῡέτην δῐελῡ́ομεν δῐελῡ́ετε δῐέλῡον
middle/
passive		 indicative δῐελῡόμην δῐελῡ́ου δῐελῡ́ετο δῐελῡ́εσθον δῐελῡέσθην δῐελῡόμεθᾰ δῐελῡ́εσθε δῐελῡ́οντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῐᾰλῡ́σω, δῐᾰλῡ́σομαι, δῐᾰλῠθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰλῡ́σω δῐᾰλῡ́σεις δῐᾰλῡ́σει δῐᾰλῡ́σετον δῐᾰλῡ́σετον δῐᾰλῡ́σομεν δῐᾰλῡ́σετε δῐᾰλῡ́σουσῐ(ν)
optative δῐᾰλῡ́σοιμῐ δῐᾰλῡ́σοις δῐᾰλῡ́σοι δῐᾰλῡ́σοιτον δῐᾰλῡσοίτην δῐᾰλῡ́σοιμεν δῐᾰλῡ́σοιτε δῐᾰλῡ́σοιεν
middle indicative δῐᾰλῡ́σομαι δῐᾰλῡ́σῃ,
δῐᾰλῡ́σει		 δῐᾰλῡ́σεται δῐᾰλῡ́σεσθον δῐᾰλῡ́σεσθον δῐᾰλῡσόμεθᾰ δῐᾰλῡ́σεσθε δῐᾰλῡ́σονται
optative δῐᾰλῡσοίμην δῐᾰλῡ́σοιο δῐᾰλῡ́σοιτο δῐᾰλῡ́σοισθον δῐᾰλῡσοίσθην δῐᾰλῡσοίμεθᾰ δῐᾰλῡ́σοισθε δῐᾰλῡ́σοιντο
passive indicative δῐᾰλῠθήσομαι δῐᾰλῠθήσῃ δῐᾰλῠθήσεται δῐᾰλῠθήσεσθον δῐᾰλῠθήσεσθον δῐᾰλῠθησόμεθᾰ δῐᾰλῠθήσεσθε δῐᾰλῠθήσονται
optative δῐᾰλῠθησοίμην δῐᾰλῠθήσοιο δῐᾰλῠθήσοιτο δῐᾰλῠθήσοισθον δῐᾰλῠθησοίσθην δῐᾰλῠθησοίμεθᾰ δῐᾰλῠθήσοισθε δῐᾰλῠθήσοιντο
active middle passive
infinitive δῐᾰλῡ́σειν δῐᾰλῡ́σεσθαι δῐᾰλῠθήσεσθαι
participle m δῐᾰλῡ́σων δῐᾰλῡσόμενος δῐᾰλῠθησόμενος
f δῐᾰλῡ́σουσᾰ δῐᾰλῡσομένη δῐᾰλῠθησομένη
n δῐᾰλῦσον δῐᾰλῡσόμενον δῐᾰλῠθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐέλῡσᾰ, δῐελῡσᾰ́μην, δῐελῠ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐέλῡσᾰ δῐέλῡσᾰς δῐέλῡσε(ν) δῐελῡ́σᾰτον δῐελῡσᾰ́την δῐελῡ́σᾰμεν δῐελῡ́σᾰτε δῐέλῡσᾰν
subjunctive δῐᾰλῡ́σω δῐᾰλῡ́σῃς δῐᾰλῡ́σῃ δῐᾰλῡ́σητον δῐᾰλῡ́σητον δῐᾰλῡ́σωμεν δῐᾰλῡ́σητε δῐᾰλῡ́σωσῐ(ν)
optative δῐᾰλῡ́σαιμῐ δῐᾰλῡ́σειᾰς,
δῐᾰλῡ́σαις		 δῐᾰλῡ́σειε(ν),
δῐᾰλῡ́σαι		 δῐᾰλῡ́σαιτον δῐᾰλῡσαίτην δῐᾰλῡ́σαιμεν δῐᾰλῡ́σαιτε δῐᾰλῡ́σειᾰν,
δῐᾰλῡ́σαιεν
imperative   δῐᾰ́λῡσον δῐᾰλῡσᾰ́τω δῐᾰλῡ́σᾰτον δῐᾰλῡσᾰ́των   δῐᾰλῡ́σᾰτε δῐᾰλῡσᾰ́ντων
middle indicative δῐελῡσᾰ́μην δῐελῡ́σω δῐελῡ́σᾰτο δῐελῡ́σᾰσθον δῐελῡσᾰ́σθην δῐελῡσᾰ́μεθᾰ δῐελῡ́σᾰσθε δῐελῡ́σᾰντο
subjunctive δῐᾰλῡ́σωμαι δῐᾰλῡ́σῃ δῐᾰλῡ́σηται δῐᾰλῡ́σησθον δῐᾰλῡ́σησθον δῐᾰλῡσώμεθᾰ δῐᾰλῡ́σησθε δῐᾰλῡ́σωνται
optative δῐᾰλῡσαίμην δῐᾰλῡ́σαιο δῐᾰλῡ́σαιτο δῐᾰλῡ́σαισθον δῐᾰλῡσαίσθην δῐᾰλῡσαίμεθᾰ δῐᾰλῡ́σαισθε δῐᾰλῡ́σαιντο
imperative   δῐᾰ́λῡσαι δῐᾰλῡσᾰ́σθω δῐᾰλῡ́σᾰσθον δῐᾰλῡσᾰ́σθων   δῐᾰλῡ́σᾰσθε δῐᾰλῡσᾰ́σθων
passive indicative δῐελῠ́θην δῐελῠ́θης δῐελῠ́θη δῐελῠ́θητον δῐελῠθήτην δῐελῠ́θημεν δῐελῠ́θητε δῐελῠ́θησᾰν
subjunctive δῐᾰλῠθῶ δῐᾰλῠθῇς δῐᾰλῠθῇ δῐᾰλῠθῆτον δῐᾰλῠθῆτον δῐᾰλῠθῶμεν δῐᾰλῠθῆτε δῐᾰλῠθῶσῐ(ν)
optative δῐᾰλῠθείην δῐᾰλῠθείης δῐᾰλῠθείη δῐᾰλῠθεῖτον,
δῐᾰλῠθείητον		 δῐᾰλῠθείτην,
δῐᾰλῠθειήτην		 δῐᾰλῠθεῖμεν,
δῐᾰλῠθείημεν		 δῐᾰλῠθεῖτε,
δῐᾰλῠθείητε		 δῐᾰλῠθεῖεν,
δῐᾰλῠθείησᾰν
imperative   δῐᾰλῠ́θητῐ δῐᾰλῠθήτω δῐᾰλῠ́θητον δῐᾰλῠθήτων   δῐᾰλῠ́θητε δῐᾰλῠθέντων
active middle passive
infinitive δῐᾰλῦσαι δῐᾰλῡ́σᾰσθαι δῐᾰλῠθῆναι
participle m δῐᾰλῡ́σᾱς δῐᾰλῡσᾰ́μενος δῐᾰλῠθείς
f δῐᾰλῡ́σᾱσᾰ δῐᾰλῡσᾰμένη δῐᾰλῠθεῖσᾰ
n δῐᾰλῦσᾰν δῐᾰλῡσᾰ́μενον δῐᾰλῠθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δῐᾰλέλῠκᾰ, δῐᾰλέλῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰλέλῠκᾰ δῐᾰλέλῠκᾰς δῐᾰλέλῠκε(ν) δῐᾰλελῠ́κᾰτον δῐᾰλελῠ́κᾰτον δῐᾰλελῠ́κᾰμεν δῐᾰλελῠ́κᾰτε δῐᾰλελῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰλελῠ́κω δῐᾰλελῠ́κῃς δῐᾰλελῠ́κῃ δῐᾰλελῠ́κητον δῐᾰλελῠ́κητον δῐᾰλελῠ́κωμεν δῐᾰλελῠ́κητε δῐᾰλελῠ́κωσῐ(ν)
optative δῐᾰλελῠ́κοιμῐ,
δῐᾰλελῠκοίην		 δῐᾰλελῠ́κοις,
δῐᾰλελῠκοίης		 δῐᾰλελῠ́κοι,
δῐᾰλελῠκοίη		 δῐᾰλελῠ́κοιτον δῐᾰλελῠκοίτην δῐᾰλελῠ́κοιμεν δῐᾰλελῠ́κοιτε δῐᾰλελῠ́κοιεν
imperative   δῐᾰλέλῠκε δῐᾰλελῠκέτω δῐᾰλελῠ́κετον δῐᾰλελῠκέτων   δῐᾰλελῠ́κετε δῐᾰλελῠκόντων
middle/
passive		 indicative δῐᾰλέλῠμαι δῐᾰλέλῠσαι δῐᾰλέλῠται δῐᾰλέλῠσθον δῐᾰλέλῠσθον δῐᾰλελῠ́μεθᾰ δῐᾰλέλῠσθε δῐᾰλέλῠνται
subjunctive δῐᾰλελῠμένος ὦ δῐᾰλελῠμένος ᾖς δῐᾰλελῠμένος ᾖ δῐᾰλελῠμένω ἦτον δῐᾰλελῠμένω ἦτον δῐᾰλελῠμένοι ὦμεν δῐᾰλελῠμένοι ἦτε δῐᾰλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative δῐᾰλελῠμένος εἴην δῐᾰλελῠμένος εἴης δῐᾰλελῠμένος εἴη δῐᾰλελῠμένοι εἴητον/εἶτον δῐᾰλελῠμένω εἰήτην/εἴτην δῐᾰλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν δῐᾰλελῠμένοι εἴητε/εἶτε δῐᾰλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δῐᾰλέλῠσο δῐᾰλελῠ́σθω δῐᾰλέλῠσθον δῐᾰλελῠ́σθων   δῐᾰλέλῠσθε δῐᾰλελῠ́σθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰλελῠκέναι δῐᾰλελῠ́σθαι
participle m δῐᾰλελῠκώς δῐᾰλελῠμένος
f δῐᾰλελῠκυῖᾰ δῐᾰλελῠμένη
n δῐᾰλελῠκός δῐᾰλελῠμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: δῐελελῠ́κειν, δῐελελῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐελελῠ́κειν,
δῐελελῠ́κη		 δῐελελῠ́κεις,
δῐελελῠ́κης		 δῐελελῠ́κει(ν) δῐελελῠ́κετον δῐελελῠκέτην δῐελελῠ́κεμεν δῐελελῠ́κετε δῐελελῠ́κεσᾰν
middle/
passive		 indicative δῐελελῠ́μην δῐελέλῠσο δῐελέλῠτο δῐελέλῠσθον δῐελελῠ́σθην δῐελελῠ́μεθᾰ δῐελέλῠσθε δῐελέλῠντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: δῐᾰλελῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative δῐᾰλελῡ́σομαι δῐᾰλελῡ́σῃ,
δῐᾰλελῡ́σει		 δῐᾰλελῡ́σεται δῐᾰλελῡ́σεσθον δῐᾰλελῡ́σεσθον δῐᾰλελῡσόμεθᾰ δῐᾰλελῡ́σεσθε δῐᾰλελῡ́σονται
optative δῐᾰλελῡσοίμην δῐᾰλελῡ́σοιο δῐᾰλελῡ́σοιτο δῐᾰλελῡ́σοισθον δῐᾰλελῡσοίσθην δῐᾰλελῡσοίμεθᾰ δῐᾰλελῡ́σοισθε δῐᾰλελῡ́σοιντο
middle/passive
infinitive δῐᾰλελῡ́σεσθαι
participle m δῐᾰλελῡσόμενος
f δῐᾰλελῡσομένη
n δῐᾰλελῡσόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀδῐᾰ́λῠτος (adiálutos)
  • ᾰ̓ποδῐᾰλῡ́ω (apodialū́ō)
  • δῐᾰ́λῠσῐς (diálusis)
  • δῐᾰλῠσίφιλος (dialusíphilos)
  • δῐᾰ́λῠσος (diálusos)
  • δῐᾰλῠτέος (dialutéos)
  • δῐᾰλῠτής (dialutḗs)
  • δῐᾰλῡ́της (dialū́tēs)
  • δῐᾰλῠτῐκός (dialutikós)
  • δῐᾰλῠτός (dialutós)
  • δῐᾰ́λῠτος (diálutos)
  • δῐᾰλῡ́τρωσῐς (dialū́trōsis)
  • δῠσδῐάλῠτος (dusdiálutos)
  • ἐνδῐᾰλῡ́ω (endialū́ō)
  • ἐπῐδῐᾰλῡ́ω (epidialū́ō)
  • εὐδιᾰ́λῠτος (eudiálutos)
  • προδῐᾰλῡ́ω (prodialū́ō)
  • προσδῐᾰλῡ́ω (prosdialū́ō)
  • σῠνδῐᾰλῡ́ω (sundialū́ō)

Further reading

Greek

Alternative forms
  • διαλάω (dialáo) (rare, vernacular)

Etymology

From Ancient Greek διαλύω (dialúō), morphologically δια- (dia-) +‎ λύω (lýo).

Pronunciation
  • IPA(key): /ði̯aˈli.o/, (colloquially) /ðʝaˈli.o/
  • Hyphenation: δι‧α‧λύ‧ω
  • Old Hyphenation: δια‧λύ‧ω

Verb

διαλύω • (dialýo) (simple past διέλυσα, διάλυσα, passive διαλύομαι)

  1. dismantle
  2. dissolve (solid a solid in a solvent)
    Διέλυσα 5γρ. ζάχαρη σε λίγο νερό. ― Diélysa 5gr. záchari se lígo neró. ― I dissolved 5g sugar in a little water.
  3. disband, dissolve, break up, disperse
    Η εταιρεία διαλύθηκε. ― I etaireía dialýthike. ― The company disbanded.
  4. wreck, break up
    Μου ζήτησε να χωρίσουμε και διαλύθηκα. ― Mou zítise na chorísoume kai dialýthika. ― He/She asked me for a divorce/separation and I became a wreck.

Conjugation
διαλύω   διαλύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διαλύω διαλύσω διαλύομαι διαλυθώ
2 sg διαλύεις διαλύσεις διαλύεσαι διαλυθείς
3 sg διαλύει διαλύσει διαλύεται διαλυθεί
1 pl διαλύουμε, [‑ομε] διαλύσουμε, [‑ομε] διαλυόμαστε διαλυθούμε
2 pl διαλύετε διαλύσετε διαλύεστε, διαλυόσαστε διαλυθείτε
3 pl διαλύουν(ε) διαλύσουν(ε) διαλύονται διαλυθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διέλυα διέλυσα, διάλυσα1 διαλυόμουν(α) διαλύθηκα
2 sg διέλυες διέλυσες, διάλυσες διαλυόσουν(α) διαλύθηκες
3 sg διέλυε διέλυσε, διάλυσε διαλυόταν(ε) διαλύθηκε
1 pl διαλύαμε διαλύσαμε διαλυόμασταν, (‑όμαστε) διαλυθήκαμε
2 pl διαλύατε διαλύσατε διαλυόσασταν, (‑όσαστε) διαλυθήκατε
3 pl διέλυαν, διαλύαν(ε) διέλυσαν, διαλύσαν(ε), διάλυσαν διαλύονταν, (διαλυόντουσαν) διαλύθηκαν, διαλυθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα διαλύω ➤ θα διαλύσω ➤ θα διαλύομαι ➤ θα διαλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαλύεις, … θα διαλύσεις, … θα διαλύεσαι, … θα διαλυθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαλύσει
  έχω, έχεις, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … διαλυθεί
  είμαι, είσαι, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαλύσει
  είχα, είχες, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … διαλυθεί
  ήμουν, ήσουν, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαλύσει
  θα έχω, θα έχεις, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … διαλυθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg διάλυε διάλυσε, διάλυσε — διαλύσου
2 pl διαλύετε διαλύστε διαλύεστε διαλυθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διαλύοντας ➤ διαλυόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας διαλύσει ➤ διαλυμένος, ‑η, ‑ο 2 ➤
Nonfinite form➤ διαλύσει διαλυθεί
Notes    1. Forms with internal augment "-έ-" διέλυσα or without, the more rare demotic [διάλυσα].
 2. Also with reduplication: {διαλελυμένος, -η, -ο}
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • αδιάλυτος (adiálytos, “not dissolved; insoluble, undissolvable”)
  • αδιαλυτότητα f (adialytótita, “insolubility”)
  • αναδιαλύω (anadialýo, “dissolve again”)
  • αξεδιάλυτος (axediálytos, “inextricable”)
  • αυτοδιαλύομαι (aftodialýomai, “dissolved by myself”)
  • διαλυμένος (dialyménos, participle), διαλελυμένος (formal)
  • διάλυμα n (diályma, “solution”)
  • διάλυση f (diálysi, “dissolving”)
  • διαλυτήριο n (dialytírio)
  • διαλύτης m (dialýtis, “solvent”)
  • διαλυτικά n pl (dialytiká, “dialytics, umlaut”)
  • διαλυτικός (dialytikós)
  • διαλυτός (dialytós, “soluble”)
  • διαλυτότητα f (dialytótita)
  • δυσδιάλυτος (dysdiálytos, “hard to dissolve”)
  • ευδιάλυτος (evdiálytos, “resolvable”)
  • ξεδιαλύνω (xedialýno, “disentagle, explain, make clear”)
  • υδατοδιαλυτός (ydatodialytós, “water-soluble”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.