εννοώ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐννοέω / ἐννοῶ.[1]

Morphologically, from εν- (“in”) +‎ νοώ (“think, understand”).

Pronunciation
  • IPA(key): /e.noˈo/
  • Hyphenation: εν‧νο‧ώ

Verb

εννοώ • (ennoó) (simple past εννόησα, passive εννοούμαι)

  1. mean, signify
  2. understand
  3. I am decided, have made up my mind
  4. (at 3rd passive persons) it is understood, of course

Conjugation
εννοώ, εννοούμαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg εννοώ εννοήσω εννοούμαι εννοηθώ
2 sg εννοείς εννοήσεις εννοείσαι εννοηθείς
3 sg εννοεί εννοήσει εννοείται εννοηθεί
1 pl εννοούμε εννοήσουμε, [-ομε] εννοούμαστε εννοηθούμε
2 pl εννοείτε εννοήσετε εννοείστε εννοηθείτε
3 pl εννοούν(ε) εννοήσουν(ε) εννοούνται εννοηθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg εννοούσα εννόησα [εννοούμουν(α)] εννοήθηκα
2 sg εννοούσες εννόησες [εννοούσουν(α)] εννοήθηκες
3 sg εννοούσε εννόησε εννοούνταν, {εννοείτο} εννοήθηκε
1 pl εννοούσαμε εννοήσαμε εννοούμασταν, (‑ούμαστε) εννοηθήκαμε
2 pl εννοούσατε εννοήσατε [εννοούσασταν, (‑ούσαστε)] εννοηθήκατε
3 pl εννοούσαν(ε) εννόησαν, εννοήσαν(ε) εννοούνταν, {εννοούντο} εννοήθηκαν, εννοηθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα εννοώ ➤ θα εννοήσω ➤ θα εννοούμαι ➤ θα εννοηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα εννοείς, … θα εννοήσεις, … θα εννοείσαι, … θα εννοηθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … εννοήσει
  έχω, έχεις, … εννοημένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … εννοηθεί
  είμαι, είσαι, … εννοημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … εννοήσει
  είχα, είχες, … εννοημένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … εννοηθεί
  ήμουν, ήσουν, … εννοημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … εννοήσει
  θα έχω, θα έχεις, … εννοημένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … εννοηθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … εννοημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — εννόησε — εννοήσου
2 pl εννοείτε εννοήστε εννοείστε εννοηθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ εννοώντας ➤ εννοούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας εννοήσει ➤ εννοημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ εννοήσει εννοηθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • ασυνεννοησία f (asynennoïsía)
  • ασυνεννόητος (asynennóitos)
  • ενδοσυνεννόηση f (endosynennóisi, “intercommunication”)
  • έννοια f (énnoia, “meaning; caring”)
  • εννοιοκρατία f (ennoiokratía, “conceptualism”) (philosophy)
  • εννοιολογικός (ennoiologikós, “semasiological”)
  • εννοούμενος (ennooúmenos, “understood”, participle)
  • προσυνεννόηση f (prosynennóisi, “agreement beforehand”)
  • προσυνεννοούμαι (prosynennooúmai, “agree beforehand”)
  • συνεννοημένος (synennoïménos, participle)
  • συνεννόηση f (synennóisi, “understanding, communication”)
  • συνεννοήσιμος (synennoḯsimos, “easy to communicate with”)
  • συνεννοούμαι (synennooúmai, “communicate with, have mutual understanding”)

References
  1. εννοώ in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.