ηχώ
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἠχώ (ēkhṓ).
Verb
ηχώ • (ichó) (simple past ήχησα)
- sound
- Τα τύμπανα ηχούσαν όλη τη νύχτα. ― Ta týmpana ichoúsan óli ti nýchta. ― The drums sounded all night.
- Το γέλιο της ηχούσε στ' αυτιά του σαν γλυκιά μουσική.
- To gélio tis ichoúse st' aftiá tou san glykiá mousikí.
- Her laughter sounded like sweet music to his ears.
Conjugation
ηχώ
Present → | Imperfect → | Continuous future → | Continuous subjunctive → | Imperative → | |
1s | ηχώ | ηχούσα | θα ηχώ | να ηχώ | |
2s | ηχείς | ηχούσες | θα ηχείς | να ηχείς | — |
3s | ηχεί | ηχούσε | θα ηχεί | να ηχεί | |
1p | ηχούμε | ηχούσαμε | θα ηχούμε | να ηχούμε | |
2p | ηχείτε | ηχούσατε | θα ηχείτε | να ηχείτε | ηχείτε |
3p | ηχούν, ηχούνε | ηχούσαν, ηχούσανε | θα ηχούν, θα ηχούνε | να ηχούν, να ηχούνε | |
Dependent † | Simple past → | Simple future → | Simple subjunctive → | Imperative → | |
1s | ηχήσω | ήχησα | θα ηχήσω | να ηχήσω | |
2s | ηχήσεις | ήχησες | θα ηχήσεις | να ηχήσεις | ήχησε |
3s | ηχήσει | ήχησε | θα ηχήσει | να ηχήσει | |
1p | ηχήσουμε, ηχήσομε | ηχήσαμε | θα ηχήσουμε, θα ηχήσομε | να ηχήσουμε, να ηχήσομε | |
2p | ηχήσετε | ηχήσατε | θα ηχήσετε | να ηχήσετε | ηχήστε, ηχήσετε |
3p | ηχήσουν, ηχήσουνε | ήχησαν, ηχήσαν, ηχήσανε | θα ηχήσουν, θα ηχήσουνε | να ηχήσουν, να ηχήσουνε | |
Perfect → | Pluperfect → | Future perfect → | Subjunctive → | ||
1s | έχω ηχήσει | είχα ηχήσει | θα έχω ηχήσει | να έχω ηχήσει | |
2s | έχεις ηχήσει | είχες ηχήσει | θα έχεις ηχήσει | να έχεις ηχήσει | |
3s | έχει ηχήσει | είχε ηχήσει | θα έχει ηχήσει | να έχει ηχήσει | |
1p | έχουμε ηχήσει | είχαμε ηχήσει | θα έχουμε ηχήσει | να έχουμε ηχήσει | |
2p | έχετε ηχήσει | είχατε ηχήσει | θα έχετε ηχήσει | να έχετε ηχήσει | |
3p | έχουν ηχήσει | είχαν ηχήσει | θα έχουν ηχήσει | να έχουν ηχήσει | |
Participle: | ηχώντας | Non-finite ‡ | ηχήσει | 73, ησ, 2B1d, 2Β1 | |
This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms. | |||||
See also
- αντηχώ (antichó, “to echo”)
Declension
Declension of ηχώ (ichó)
singular | |
---|---|
nominative | ηχώ • |
genitive | ηχώς • |
accusative | ηχώ • |
vocative | ηχώ • |
Synonyms
- αντήχηση f (antíchisi)
- αντίλαλος m (antílalos)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.